পৃষ্ঠা:কুমৰ হৰণ ৷ চন্দ্ৰ ভাৰতী.pdf/১৪

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১১
কুমৰ-হৰণ

শ্বেতবৰ্ণ কলেৱৰ  ফটিকতো ৰুচিকৰ
 শিৰে গঙ্গা কৰন্ত প্ৰকাশ।
দুৰ্গাদেবী মনোৰঙ্গে  আনন্দতে মন মগ্নে
 আলিঙ্গি ধৰিলা তুলি হাস॥
ধৰি আনি অবিকলে  অতিবৰ কৌতূহলে
 বদন চুম্বন্ত ৰঙ্গ মনে।
দেখিলেক ঊষা যাই  দৃষ্টি ভৰি আছে চাই
 আনন্দে পূৰিত সৰ্ব্বক্ষণে॥
ভৈল অৱনত ভাৱ  নমিয়া গৌৰীৰ পাৱ
 জানুশিৰে পৰিল ভূমিত॥
ঊষাৰ দেখিয়া ভাৱ  সম্বোধিলা জগমাৱ
 হাসি হাসি বোলন্ত উচিত॥
তোমাকে বৰিবে স্বামী  স্বৰূপে বুলিলো আমি
 অল্পকালে পাইবা তুমি পতি।
চিন্তা এৰা মহাদেৱী  লভিবা আপোন স্বামী
 পৰম পুৰুষ শুদ্ধ মতি॥
গোসানীৰ বাণী শুনি  ঊষায়ে মাতন্ত গুণি
 মোৰ স্বামী হৈবে কতোকালে।
স্বৰূপে কহিয়ো মাৰ  জুৰায়োক মোৰ গাৱ
 পুৰি মাৰে কাম অগ্নি জ্বালে॥