এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৭
কুমৰ-হৰণ
ঊষাৰ ৰূপত উপমাৰ নাহি ঠাই।
যেহি অঙ্গে দৃষ্টি পৰে তাকে থাকে চাই॥
সৰ্ব্বসুলক্ষণী সৰ্ব্বগুণে গুণৱতী।
শুদ্ধভাৱে হৰক পূজয় নিতে নিতি॥
শিৱৰ মন্দিৰ যৈত সাজি আছে বাণা৷
নিতে শিৱ গৌৰীক পূজয় সেই থান॥
ঊষাত ভৈলন্ত তুষ্ট দেৱী জগন্মাতা॥
বান্ধিলন্ত গোসানী ঊষাৰে সখিয়তা।
প্ৰতিদিনে যান্ত ঊষা গোসানীৰ ঠাৱ।
গোসানী সহিতে ভৈল মিত্ৰৱতী ভাৱ॥
ঊষাক দেখিয়া পাৰ্ব্বতীৰ ৰঙ্গমন।
গাৱে তুলি কোলে কৰি চুম্বে ঘনে ঘন॥
এহি মতে দুইৰো যেবে কতো দিন গৈল।
শুনিয়োক তাত পাছে যেন কথা ভৈল॥
এক দিনা ঊষাক বুলিলা বলী বাণ।
মনে বিমৰষি ঊষা থৈব কোন থান॥
অল্পতে ঊষাৰ দেখো ভৈল কন্যা কাল॥
আউৰ মোৰ গৃহত থৈবাক নোহে ভাল॥
নতু বিহা দেন্তে কন্যা যদি নষ্ট যায়।
ইহলোকে পাপ পৰলোকে নৰ্ক পায়॥
