এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
[৯১]
ইহলোকে পৰলোকে হৰি দে বান্ধৱ।
পাণ্ডবর দু বড় হয়ো মাধৱ॥
শুনা সভাসদ পদ মনিচন্দ্ৰ ঘোষ।
মিলয় মুকুতি সুখ হৰে কৰি দোষ॥৪১৪
মহন্তু পাণ্ডবে বৈশ্য কৰিছে হৰিক।
বৈষ্ণবক দেৰে হৰি প্ৰাণতো অধিক॥
ভজিলে মাত্ৰকে প্ৰভু ধৰে মোৰ বুলি।
এহিজানি কৃষ্ণ পাবে ভজিয়ো সমূলি॥৪১৫
মই মহা দীন হীন অধম পামৰ।
মোক পৰিত্ৰাণ কৰা প্ৰভু গদাধৰ॥
বদহি ভাৰতচত্ৰে মুকুল কিঙ্কৰ৷
ক্ষমা বা তুটা দোষ মই অধমৰ॥৪১৬
কৰযোৰ কৰি কৰোঁ বৈষ্ণবক তুতি।
অগধ্য গহন কথা আমি অল্পমতি॥
পদ ৰচনাত দোষ মোৰ যিতো হয়।
মহাজন সবাৰযে ক্ষমা নুগুছয়॥৪১৭
শাস্ত্ৰে কহে মহন্তৰ ক্ষমাত সাধন।
এতেকেসে মোৰ দোষ ক্ষমা সৰ্ব্বজন॥
আজি কালি কিবা কৈত মিলয় মৰণ।
কৃষ্ণৰ অভয় পদে পুশিলো শৰণ॥৪১৮
