এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
[৭৩]
জুম জুম কৰি সবে স্নেচ্ছ সেনা বাজ তৈলা,
কালকুঞ্জ পাছত চলয়।
এক ম্লেচ্ছ কন্ধে চৰি পৰ্ব্বত সমান আসে
বিমঙ্গল সবক দেখয়॥৩২৬
আকাশ ঢাকিয়া গৃধ্ৰে মাথাৰ উপৰে চৰি
আটাস পায় নিৰন্তৰ।
কাক সবে ঘন ঘন, মুখ চাই ৰটে অতি
হোৱা হোৱা নাদ শৃগাঙ্গৰ॥৩২৭
সৈন্যক ঢাকিয়া ঘোৰ, হালধি ৰুধিৰ বৃষ্টি,
অন্ধকাৰ বতাহ সোসাই।
যুজক চলন্ত বেগে, আকাশত দেখে কতো,
একে লগে জ্বলে সূৰ্য্য দুই ॥৩২৮
এহিমতে দুষ্টজনে, চলি যাই তেতিক্ষণে,
ৰণ ধৰণীত প্ৰবেশিলা।
লক্ষ কোটী ম্লেচ্ছগণ, ঠিহ মাৰি চলি যাই,
মাৰিবাক লাগি নিকলিলা॥৩২৯
⸻
৭
