এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
[ ৪৩ ]
যতে যিবা কৰন্ত হোৱয় সেহি কাজ।
এৰাইতে নপাৰি গৈলা ব্ৰাহ্মণ সমাজ॥
আয়ুহীন ৰোগীক যতেক দাৰু দেই।
ৰাখিবে নপাৰে তাক যমে লৈয়া যাই॥১৭৮
এতেকেসে পূৰ্ব্ব কৰ্ম্ম হৈয়া আছে যত।
নোজানে মিলয় সিতো মনুষ্য লোকত॥
ইতে বৃক্ষে লাগে সুখ দুখ দুই ফল।
আৰ্জ্জিবে লাগয় তাক ভুঞ্জিবে সকল॥১৭৯
আমাৰ দশাত খেদ কৰিবে নলাগে।
বেহি আছে সেহি হৈব নিজ কৰ্ম্মভাগে॥
এহিমতে আহি পাচে ৰজনী পুহাইলা।
ভগবন্ত আদিত্য আসিয়া ব্যক্ত ভৈলা॥১৮০
শ্লেচ্ছদেশ কাষৰে বহয় ক্ষীৰ নদী।
মহাখৰত্তৰে সাগৰত পৰে ভে।দি।
দণ্ড চাৰিমানে গৈয়া তাক লাগ পাই।
স্নান কৰিবাক লাগি গৈলা পঞ্চভাই॥১৮১
দ্ৰোপদীও গৈয়া তাৰ তীৰত ৰহিলা।
স্নানপান তৰ্পণযে নৃপতি কৰিলা॥
অনন্তৰ চাৰিবীৰে স্নানিলন্ত যাই।
তীৰত চৰিয়া গই কৌতুকক পাই॥১৮২
