এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
[ ১৩৬ ]
দিব্য ধনুৰ্ব্বান ধৰি মই ম্লেচ্ছ নাশ কৰি
দেব বৰে স্বামীক জীয়াই।
দুৰ্গতি এৰাই পাচে সোন কাঞ্চি নদী তৰি
আমাসাক দেখিলা বোপাই॥৬২৭
ইটো মহাস্থান বৰ দেবতাৰ অগোচৰ
বৰ ভাগ্য বলে সে পাৱয়।
তোমাসাৰ পাঞ্চ ভাই মনুষ্য শকতি নহে
দেবতাতো উত্তম নিশ্চয়॥
এহি মতে মুণিবৰে তাসম্বাক দয়াত্তৰে
বহিবাৰ থান এক দিলা।
নাহি ক্ষুধা তৃষ্ণা ভয় জন্ম মৃত্যু জৰা নাই
এহি সমে তাহাত ৰহিলা॥৬২৮
দুলৰি
নমো হৰিপদ পঙ্কজ পৰম
দুখচয় বিনাশন।
পৰম মধুৰ মুকুতি ধৰিয়া
গুচায় ভক্তৰ শ্ৰম॥
