এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই
হে বােৰ যাে- তিগই ফরিণী। সে । | তােমাকে পুপে পােনতে পারে না। তিতে মাে, জালি। তুমি হেৰােৱ পু। তোমাই পৰি গুৰ গৰিমা চিন্ময় । বাৰিৰ বিত। আৰু সেগুলি যত কাদেৱে পুনৰ পপি , সেৱৰ হত দৰিীয় ৰাতি, অতীৰ পৰিৱ তীতে জিলিকি পৃখিবী শত যুগলই। সেই দেৱতাৰ লীলাভূমি, শাকি-নিকে একতি; মানালি পৰি লব নেই কম। শ্য পট মানি হয়
