পৃষ্ঠা:কাম-ৰূপ - ডিম্বেশ্বৰ নেওগ.djvu/৮৬

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই

নাপাহৰিলা, আ! মনৰ কথা? মোৰ কাৰণে কি যে মহা আত্মদান কবিহিল মদন-ৰছিয়ে; তাৰ কিবা এতি-উপকাৰ কৰিলেনে দেৱতাই। ই নিছে মদনে হেননা পুনৰ নম অচিৰে কৰিব লাভ কণিী -গৰ্ভত। -অচিৰে কৰিলে লা; কিন্তু তাৰ সেই নম-কাহিনী ঢাকা মায়া-আৰবে! ৰতিয়ে স্বামীক আৰু কই পুত্ৰক নোৱাৰে চিনিৰ নিৰ পতিপুৱ বুলি। বলা যাওঁ, পিতামহ ব্ৰহ্মাৰ লগত কলি দিও অভিবাদন; ৰতিও কৃতজ্ঞতা জনাওঁ দেৱৰ। ই-তি সবা, দেৱৰি! গলে আমি পড়ে কা হব কৰ্তব্য আমাৰ। | দুয়ো ওলাই যায়। •মদৃশ্য ৰকাৰ ৰাচ' -ওতে দলে এনাও প্ৰণাম। ফকিনো ঝ। কোন মায়েৰা। এটি ডেকা গঠিত গান। নাতে এগৰাকী নী ছিল।