এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
কামিনীকান্তৰ চৰিত্ৰ
- ২ বছৰ হল তেওঁ গৈছে, তেতিয়াৰে পৰা তেওঁক দেখা নাই, তেওঁৰ
- কোনো বাত্ৰাও পোৱা নাই; তেওঁ কি সেই প্ৰকাৰে আছে, তেওঁৰ
- মনৰ ভাব কি পূৰ্ব্বৰ দৰে আছে? তেওঁ কি এতিয়৷ মোক সেই
- প্ৰকাৰে ভাল পাব? ময় যদি যাওঁ, তেনেহলে তেওঁ কি মোক
- নিবনে? মোৰ ভাই, এই বিষয়ে মোৰ সংশয় হৈছে।
হে। দেখা, সেইবিলাকৰ বিষয়ে সংশয় নকৰিবা, কামিনীকান্ত বাবু
- তেনেকুৱা নহয়, তেওঁৰ চৰিত্ৰ ময় ভাল ৰূপে জানো; তোমাৰ
- সংশয়ৰ কোনো কাৰণ নাই।
স। কিজানি ভাই, মনে নুবুঝে, মোৰ দোষ কি? মনত ক্ৰমাগত
- সংশয় হৈছে, সংশয়ৰ ওপৰ সংশয় জন্মিছে।
হে। সেইবিলাক বিষয়ে ইমান ভাবা যে, সেয়েই মনত ইমান
- সংশয় সাক্ষাৎ কৰাই। তেন্তে ভাই, এতিয়৷ তুমি বহ।, ময় যাওঁ।
স। তুমি ইমান বেলি আছিল৷, তাতেই মনতো ভাল আছিল, তুমিও
- এতিয়া মোক এৰি যাবা, তেন্তে ময় কাৰ মুখ চাই থাকিম।
হে। কি কম ভাই, তোমাক এৰি থাকিম, মোৰ কি এনে বাঞ্চা।
- সকলো কাম পৰি আছে, আয়ে অকলে দুঃখ পাইছে; তেওঁক
- সহায় দিওঁগৈ, ময় নকৰিলে আৰু কোনেনো কৰিব? ইয়াক
- ভাই, তুমি মনত একো নেৰাখিবা, মই যিমান বেলি পাৰিম, সিমান
- বেলি আহিম; এতিয়া আৰু যাওঁ৷
এই বুলি হেমাঙ্গীএ আদৰেৰে সৰলাৰ কোমল ঠুতৰিত ধৰি, বদন পদ্মক তুলি পুনৰায় যাওঁ বুলি বিদায় লৈ ঘৰলৈ গল।
পঞ্চম অধ্যায়।
সৰলাৰ লগত ওপৰে কোৱা কথোপকথন হোৱাৰ দুদিনৰ পাছে
- হেমাঙ্গীএ কি কৰিছিল, পাঠক, এবাৰ তাক শুনা। হেমাঙ্গীৰ সয়ন
- গৃহত একবাৰ প্ৰবেশ কৰা। নিশা প্ৰায় আঠ বাজিছে; খুদ্ৰ গাৱঁত
