পৃষ্ঠা:কদম-কলি বেজবৰুৱা.pdf/৯৯

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে
৯১
কদম-কলি

কৰে ঐ ৰতনী, কৰে ঐ শাখিনী,
 কিনো কুটেশালে তই!
সকলে লুটিলে ধনাইকে বধিলি,
 কেনেকৈ জী থাকে মই।

পৰ্বতে পৰ্বতে বগাব পাৰোঁ মই,
 লতা বগাবলৈ টান;
ৰতনী সোণাইকে বৰাব পাৰোঁ মই.
 মাকক বুজাবলৈ টান।

বগাকৈ বগলী উৰে কেনে কৰি
 পাখিতে পাখি লগাই;
কাৰে নে উৰিব ধনবৰ দুখীয়া,
 ৰতনী লগতে নাই!

ফেনে-ফোটোকাৰে বৰ লুইত হৈছে,
 বুকুত লৈ খাগৰিৰ জাঁজি,
বুক উদং কৰি ৰতনী গলে মোৰ,
 কাকে লৈ ৰৈ যাম মই আজি

পূবৰে পচোৱা চাটি মাৰি গলে,
 ধানতে থৈ গলে ঠোক;
ধনাইৰে মনাইকে চাটি মাৰি ৰতনী,
 মনতে দি গলে শোক।