পৃষ্ঠা:কদম-কলি বেজবৰুৱা.pdf/৭১

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে

দেৱযানী

(২)

( স্থান—উপবন। )

(দেৱযানী, শৰ্ম্মিষ্ঠা আৰু সখীসকলৰ প্ৰবেশ। )

(গীত)

(সুৰ কালাংড়া। আড়াখেমটা।)

সকলোৱে মিলি—৷

চোৱাঁ হে, চোৱাঁ হে, চোৱাঁ আজি হেৰা
কিনো বিনন্দীয়া বন!
কুঁহি পাত লৰাই নাচিছে শিৰীষে,
নাচিছে ময়ূৰী কদম্ব বিৰিখে,
চম্পক খদিৰ, নাচে কৰবীৰ,
নাচিছে হৰিণীগণ।

আহাঁ আহাঁ সখী মাধবীলতা,
দুয়ো মিলি কওঁ মনৰ কথা;
মৰুৱা, মালতী, মধাই, জুই, যুতি,
আহাঁ হৃদয়ৰ ধন!

ইবনত বহি গাওঁ আমি গীত,
বিভোৰ সুখত জুৰাওঁ আহা চিত,