এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৫৩
কদম-কলি
মূৰ্তি ধৰি কৰে সাম গান। যজ্ঞ ধুম
সৰগ সোপান। কৰুণা সৌন্দৰ্য্যে ধৰি
পোৱালি হৰিণাৰূপ জুৰাই পৰাণ।
কিন্তু, কিন্তু, কৰ্তব্যৰ কঠোৰ শাসন
এৰোৱা দুষ্কৰ। এৰি জনক জননী
আছো বহুকাল; জ্ঞাতি বন্ধু শোকত
আকুল; আশা পালি আছে,-অধ্যয়ন
কৰি সমাপন কচ উভতিব ঘৰ।
কৰ্তব্যৰ অধীন সন্তানে সম্পাদি
কৰ্ত্তব্য, আজি যাব থোজে সেইদেখি
ঘৰ; আশীৰ্ব্বাদি গুৰুদেৱে কৰি বিদ্যা
দান, শিষ্যক মেলানি দিলে। তোমাৰ
কাষত লভিলে মেলানি সুলোচনি,
যাব পাৰে আজি কচ ত্ৰিদশ আলয়।
দেৱযানী—আছে এটি নিবেদন মোৰ, তোমাৰ
কাষত,-অঙ্গিৰাৰ পৌত্ৰ তুমি,
ফুল শীল বিদ্যাৰে মণ্ডিত; সম দম
তপস্যাৰে অলঙ্কৃত ৰপূ। মহৰ্ষি
অঙ্গিৰা, মোৰ পিতৃৰ পুজিত। জনক
তোমাৰ বৃহস্পতি পূজিত সিমতে
মোৰ। কৃতবিদ্য লভি বিদ্যা তুমি; পুত
ব্ৰহ্মজ্ঞানে কলেবৰ। আছে মোৰ অতি
ক্ষুদ্ৰ এটি নিবেদন, শুনা সৌম্য শুনা
