পৃষ্ঠা:কদম-কলি বেজবৰুৱা.pdf/১৩১

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে
১২১
কদম-কলি

জীৱনটো যদিও দুদিনীয়া;
প্ৰেম কিন্তু ঠিক যুগমীয়া।
 * * *
শেহ ফল হে লক্ষ্যৰ সমল।
বিচাৰে টানৰো পায় তল॥
 * * *
দুখৰ ৰাতি যিমানেই দীঘল,
  অন্ত তাৰো আছে।
সুখৰ উষাৰ কিৰণ চোৱাঁ,
  পূব ফালে বিৰিঙিছে॥
 * * *
মানুহৰ স্বভাৱ যিমানেই গোকাট,
  তথাপি সৰহ ভাল।
ইলিহি মাজত যিমানেই কাঁইট,
  সৰহ ভাগ তেলাল॥
 * * *
সকলোৰে ভাল হওক সংসাৰত,
  দুৰ্মতি সুমতি হওক।