এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
২
কদম-কলি
৩
ডাউক ডাউকী শুনা “কুৱা” “কুৱা” মাতেৰে,
সুখ সৰোবৰত আলাপে মন ৰঙেৰে ;
কদমৰ ডালত পৰি কপৌ কপৌৱনীজুৰি
“কুৰু” “কুৰু" কৰি হৰিষেৰে গীত গাইছে ।
দুৰ্ভগীয়া মই মাত্ৰ ! হায় বুকু গেলিছে !
৪
চেনেহৰ গীত শুনা সৌৱা নৈয়ে গাইছে ;
কুলু কুলু কৰি চোৱা কেনে লৰ ধৰিছে ।
সখীৰ লগত গৈ কেনেকৈ মিল হৈ
একে জীৱ একে দেহা আন মন নকৰি,
বৈ যায় মন সুখে সকলোকে পাহৰি ।
৫
পানীৰ বুকুত বুদবুদবোৰে খেলিছে ;
অলপ উমলি দেখা আকৌ বুৰ মাৰিছে ।
সৌফালে কৰাঁ মন চিকুণ চাম নাওখন,
দুই পাখি, ফান্দ মেলি কেনেকৈ সাতুৰিছে ।
মন যাব মোৰো, কিন্তু বিধিয়ে বিড়ম্বিছে ।
৬
এৰা ৰোহ, আহাঁ সখী, একেলগে ৰঙেৰে -
ৰূপোৱালি নৈৰ বালিত ফুৰোঁ ঠগেৰে;
দৌল সাজোঁ, নাদ খানো শিলগুটি গোটাই আনো,
