পৃষ্ঠা:কদম-কলি বেজবৰুৱা.pdf/১১৭

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে

মোৰ জীৱন

ধন্যবাদ ঈশ্বৰক দিওঁ—
 জীৱন নহয় মিহি মোৰ!
সংসাৰৰ ঠেলা, হেচা, টেপা
 খাই আছোঁ দিনৌ দুৰ্ঘোৰ॥
এশ-এটা শোকৰ তাপত,
 এশ-এটা নিৰাশাত হওক
মোৰ মনুষ্যত্ব বিকশিত॥
উজু প্ৰাণ হিয়াহীন কি যে ভয়ানক!
এধা-মৰা এধা-জীয়া! প্ৰভু নিদিয়ক!

১৮৩৫ শক।
আহাৰ, হাওড়!

————


উন্নতিৰ সঁচাৰ কাঠী

জীৱনৰ বহুদৰ্শীতাই দিছে মোক সুবুদ্ধি পৰম—
বৰ হোৱা বুধিৰ কিটিপ মাথোঁ জানা,—অদম্য উদ্যম॥
খামি পুতি সংকলপ কৰি, মৃত্যু নতু বিজয় সাধন।
এই কাঠী সাৰোগত কৰি লভাঁ তুমি বিজয় ৰতন॥

————