এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
উচুপনিৰ কবিতা
প্ৰতিটো দিনেই একোটা ক্লান্ত ৰাতিৰ উচুপনি
জীৱন পিয়াসী মৰাশ এটাই উঠি আহি মোক ক'লে
হাহাকাৰত হাবিখন ল’ৰে
মৰাশবোৰৰ ওপৰেৰে উৰি ফুৰে শগুণ
সিহঁতে আজিকালি মঙহ নাখায়
আঁতৰৰ পৰাই শোহে তেজ
এন্ধাৰবোৰ ক্ৰমাৎ ঘন হৈ আহিছে
সৰকিব নোৱাৰে চকুপানী
মোৰ বুকুৰ এফালে বাঢ়ি আহিছে
বন্ধ্যা ৰাতিবোৰৰ উকমুকনি
জীবন পিয়াসী মৰাশ এটাই উঠি আহি মোক ক'লে
প্ৰতিটো দিনেই একোটা ক্লান্ত ৰাতিৰ উচুপনি!
৫৬ ॥ এলকহ’লিক ঈশ্বৰ॥
