এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
প্ৰেমৰ এসন্ধ্যা
মূৰত ওৰণি লৈ সন্ধিয়াটো গৈ আছিল ক'ৰবালৈ
মই তাইৰ পিছ লৈছিলোঁ আৰু ঘূৰি চালেই
আঁহতকেইজুপিৰ আঁৰত অদৃশ্য হৈছিলোঁ
কিন্তু এবাৰ হঠাৎ তাইৰ চকুৱে চকুৱে পৰাত
লুকাবৰ সুযোগেই নাপালোঁ
বেছ কিছু সময়ৰ বাবে তাই ভৰিৰে মাটি খুঁচৰি খুঁচৰি
একে ঠাইতে থিয় দি ৰ'ল আৰু আকৌ গুচি গ'ল
তাই জানিছিল তাইৰ পিছে পিছে আৰু কোনো গৈ থকা নাছিল
মই জানিছিলোঁ মোৰ ফালে সন্ধিয়া নামৰ ছোৱালী এজনী
মূৰত ওৰণি লৈ দীঘল দীঘল খোজেৰে আহি আছিল
(যিহেতু পৃথিৱীখন ঘূৰণীয়া মোৰ ধাৰণা শুদ্ধই আছিল)
আৰু এদিন সঁচাকৈয়ে সন্ধিয়া পৰত দুয়ো মুখামুখি হলোঁ
অলপ বতাহ বলিছিল, পাতবোৰ কঁপি উঠিছিল
আৰু তাই উচুপি উচুপি মোৰ চোলাটো তিয়াই দিছিল
মই একো বুজা নাছিলোঁ
একো নুবুজাকৈয়ে নৈৰ পাৰৰ বতাহজাকত উৰুৱাই দিছিলোঁ
চিগাৰেটৰ ধোঁৱা
শান্তিত অথবা ক্লান্তিত!
সন্ধিয়া লাগি তেতিয়াও ভগা নাছিল।
৫৪॥ এলকহ’লিক ঈশ্বৰ॥
