সফুৰা মােহিনী এবাৰ দেখুৱাঁ তােমাৰ কৰোঁ আজি সেৱ, জাগাঁ ভীষ্মদেৱ, আজি তপােবন নিমান নিজম, গাণ্ডীৱধাৰী অৰ্জ্জুন বীৰ নুঠে আজি তাত সামৰ স্তৱ ; কম-ক্ষেত্র—মেলাঁহে নেত্র— যমুনা পুলিন নীৰৱ গহীন, পাঞ্চজন্য বাজিছে ধীৰ নুথলে যে তাত বাঁহীৰ ৰয় মােহিনী এবাৰ দেখুৱাঁ তােমাৰ বিশ কিয়-এনে মহা নিশা ঘুমটি ভাগিলে, ত্যাগৰ সিন্ধু মথি উঠাঁ আজি.. কিহৰ অমােঘ চিন্তা? | তুমি-পেলালাঁ খহাই হীন ৰাজ-বেশ, ইকিউ মুখনিত কিহৰ কালিমা ? দীক্ষিত প্ৰেমৰ মন্ত্রে ; গৰলে দহিছে শত মধুৰিমা | সেই-পুত্র-মুখখনি দুনাই নাচালাঁ, সউ-ভূমা কিনাে মােহিত কৰিছে, সুপ্ত-সুন্দৰীৰ মাধুৰী নিপিলাঁ - অসীমৰ জয়-ঘন্টা মউ-মাখি তুমি কৰ্ম্মী জীৱনৰ, ত্যাগৰ সিন্ধু মথি উঠা আজি বিশ্ব-প্রেম প্রতি ৰন্ধে। তুমি হে কৰ্ম্মবীৰ ত্যাগৰ সিন্ধু মথি উঠা আজি দেৱ-নিৰ্ম্মালি বজ্ৰকৰতালি, হায়-চলিব কতনা এইদৰে আহা, লােৱাঁহে নশিৰ হীন আত্মা-প্ৰৱঞ্চনা তুমি-এফালে দেখিছাঁ পাৰ্থিৱ সুখৰ এই-আতমাৰ পখী উৰি গুচি যােৱা, ছাইৰে বন্ধোৱা আলি ; নিজ সাধনাৰ থান বাঢ়ি লােৱাঁ ; সউ আনফালে চোৱা, অনন্ত-কলীয়া সন্মুখত গর্জে কৰ্ম্ম-সিন্ধু- মথাউৰি বিশ্ব-প্রেমেৰে বন্ধোৱা অনন্ত কালৰ বাজনা তােমাৰ শিৰতে মহা-মানৱৰ ত্যাগৰ সিন্ধু মথি উঠাঁ আজি পৰিছে মুক্তি-নিৰ্ম্মালি একৈ আহা আজি যে গহীন গভীৰ বৰষা কোনে সাজিছে স্নিগ্ধ ছবিটি। কোনে খেলিছে ডাৱৰে ডাৱৰে কিহে সাগৰ লহৰ ঢৌৱালে ? খেলা পাগলীৰ মেলা চুলিৰে ; হিয়া আনন্দেৰে বুৰালে- আজি ৰসাল শীতলা প্রকৃতি কিবা অতল ৰাগিনী মৰ্ম্ম-পূবশা ১১
