এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
বিষাদ ৰস
এটি সপোন দেখিলো মই
নিদ্ৰাঘন পুৱতি নিশাতে
দেখিলো নিজকে এক বাগিচা মুখত
সৰু সৰু জোপোহা গছেৰে ভৰা
লোমালোমে লাগি থকা অচিন ফল
এটা দুটা পোকে ধৰা একোৰা বেঁকোৰা
বেছিভাগ পৈণত, নোদোকা
চপ্চপ্ ৰসেৰে ভৰা;
চকুত নপৰা, পাতেৰে আৱৰা
আছে কেতবোৰ কেচকলি
ভয় যেন কৰিবলৈ হলিগলি
কিজানিবা হয় খেলিমেলি
সেয়ে যেন মনৰ বতৰা।
কিনো জানো ফল সিটি
পাৰিনে চাব এটিবাৰ শুঙি পিটিকি
মেলোতেই হাতখন কাণত পৰিল
বিষাদজৰ্জৰ এক কৰুণ বিননি
“হাতে নেমেলিবি ফলো নিছিঙিবি
ক’ৰে বাটৰুৱা তই
কাব্যতৰুৰ ঘাই শিপা
বিষাল পোকে কুটিলে
‘বনচাই’ হৈ জীয়াই আছো মই।” ❖
৮৬ • এজন ডাক্তৰৰ কবিতা
