এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
প্ৰাৰ্থনা
চোৱা আজি বাগ্দেৱী
চোৱা ধৰাতল হ’ল ৰসাতল
চোৱা হে জ্ঞানদায়িনী
চৌদিশে ঘূৰে আজি মূৰ্খৰ দল।
শুনা সংগীতময়ী
বতাহত অশ্ৰাব্য গীতৰ ঢল
ভাবি যে নেপাওঁ ওৰ
বন্দনা এয়া বাৰু কেনেকৈ হ’ল!
ধূপধূনাৰ আৰতি
আমোল-মোল গোন্ধে মনলৈ আনে।
শান্ত, সুস্থিৰ এক
দূৰ্লভ পৰিবেশ প্ৰতি প্ৰাণে
তাতে যদি বাজে এটি
বিকৃত গীত, চিৎকাৰ সমতানে
আছে যি অকণ ভক্তি
ভক্ত হৃদয়ত, পলায় নিদানে।
মই যে মুৰুখমতি
নেজানো বন্দনা, পূজা অৰ্চনা
নহ’ল বিকাশ মোৰ
মনটো, আধুনিকতাৰ ৰং সনা
পাৰা যদি দিয়া কিছু
আশিস বৰ্ষণ পাহৰি লাঞ্চনা
শত কোটি জনতাৰ
কণ্ঠত বাজক একেটি মূৰ্চনা
বন্দে মাতৰম্
বন্দে মাতৰম্॥ ❖
এজন ডাক্টৰৰ কবিতা • ৭৯
