পৃষ্ঠা:এজন ডাক্তৰৰ কবিতা.pdf/৮৮

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে

অন্তৰঙ্গ

তুমিয়ে কৈছিলা সুখী তুমি
ধৰিত্ৰীৰ কোনো এক ক্ষুদ্ৰ গহ্বৰত
লোলুপ দৃষ্টিৰ পৰা বহু নিলগত
বিড়াল হাতোৰাৰ ভয়ত
ৰাখি নিজকে লুকুৱাই কাল এন্ধাৰত!
কোৱা জানো নাছিলা তুমিয়ে
মোৰ সুখতেই আছে তোমাৰো সন্তোষ
তেনে কিয় থাকা গুপুতে দূৰৈত
পিছে যিমানেই ল’বা প্ৰচেষ্টা হাতত
লুকা-ভাকুত তুমি নহয় পাকৈত।
ক্ষুদ্ৰ হ'লেও আছে হস্তীৰ মনোবল
দিয়াচোন আগুৱাই হাত,
ঠৰঙা মোচেৰে বিশালকায় হলেও
দিব পাৰো মই মিঠা মাত
একে ছন্দৰ কলিজা দুয়োৰে সজাত
টম, জেৰি, নিগনি, মেকুৰী
যিয়েই কি নিদিয়ক ভিন ভিন নাম
নামৰ জানো আছে কিবা কাম?
সুহৃদয়, সুভাষ, সুমতি সখা তুমি
ৰাখিব নোৱাৰা ঢাকি, তুমি বহ্নিমান
মই জানো, তোমাৰ নাম অনিৰ্বাণ॥

এজন ডাক্তৰৰ কবিতা• ৭৭