দৃষ্টি
(কেটেৰেষ্ট অপাৰেছত জন্মসূত্ৰে পোৱা চকুৰ লেন্স
হেৰুৱাব প্ৰতিক্ৰিয়া)
ব্যথিত আজি মই বিদায় বেলাত
সুঁৱৰি তোমাৰ সঙ্গ মাতৃ কোলাত
আজন্ম লগৰী তুমি সুখৰ দুখৰ
দেখুৱালা নিৰাপদ বাট সমুখৰ
দিলা তুমি যতমানে মস্তিষ্ক সম্ভাৰ
সান্নিধ্য তোমাৰ বিনে প্ৰাপ্তি দুৰাশাৰ
দেখুৱালা প্ৰভেদ ধনী দুখীয়াৰ
মানৱতা বোধ এটি ল’লে যে আকাৰ।
তুমি দেখুৱালা সৰগৰ ফুল পাৰিজাত
হাঁহি থকা দেৱশিশু মৰমী কোলাত
বোৱালা অশ্ৰু-ধাৰা ধুই নিকা কৰি
বিষাদে মলিন হিয়া, নাযাওঁ পাহৰি।
আঁকি দিলা চিনবোৰ বন্ধু শতৰুৰ
কদাপি নাযাওঁ মই পাহৰি জৰুৰ
শতেক ছলনা তুমি কৰিলা নাঙঠ
কৰযোৰ নতশিৰ মই বিদায় ক্ষণত।
আজি হ’লা তুমি বৃদ্ধ কিয় অকালতে
অপাৰগ মিলাবলৈ খোজ মোৰ সতে
কাটি দিলে এনাজৰী, যাদুকৰী হাতে
থাপিলে বিদেশী বন্ধু গুপুতে গুপুতে।
নাজানো কিমান দূৰ বাটকুৰি যাম
অচিন বন্ধুৰ লগ কতদূৰ পাম
হাঁহিমুখে তথাপিও যাচিছো বিদায়
স্মৃতিবোৰ সযতনে ৰাখিম সদায়॥
