এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
উঠা নেপাল, উঠা
আচৰিত! তোমাৰ জীৱনৰ স্পৃহা
ক'ত জানো পোৱা তুমি উৎসাহী দিহা
বোৱাবলে ৰস কিছু শুকান তৰুত
ছতিয়াই যোৱা সাৰ জীৱন মৰুত।
যোৱাকালি হৈছিল কথা মৃত্যুৰ স'তে
দেখুৱালে কত ভয় প্ৰকাশ্যে, প্ৰকটে
নোৱাৰিলে টলাব চুলিৰো সমান
অলৰ মহীৰুহ ঘাইশিপা টান।
অনিৰ্বান শিখা এয়া জীৱন লালসা
বিস্তীৰ্ণ মৰুত যেন পৰিচিত ভাষা
হেৰালে এটি আশা প্ৰস্ফুটিত হয়
আশাৰ নতুন কলি, নিৰাশা নহয়।
অনবদ্য, অফুৰন্ত শকতি তোমাৰ
মনোবৃত্তি অদ্ভুত, গতি দুৰ্বাৰ
ধৰাৰ স্খলন কিম্বা প্ৰবাহ হিমৰ
দুচকুত সপোন নতুন দিনৰ।
প্ৰণামো তোমাক হে সত্ত্বা মানৱৰ
নতশিৰ যতমানে দৈত্য দানৱৰ
আশা মাথো সূৰ্যমুখী ফুলিব পুনৰ
উদিত সুৰুজ চাই নতুন দিনৰ॥
এজন ডাক্তৰৰ কবিতা • ৩৯
