প্ৰভাতী পখিৰ গান
ল’ব যদি খুজিছা আনন্দ অপাৰ
আহাঁ দোকমোকালিতে ভ্ৰমিবলে
দীঘলীপুখুৰীৰ পাৰ।
শুনি কলৰৱ বিভিন্ন ভাষাৰ
মিশ্ৰিত সুৰৰ এক তোলে ঝংকাৰ
পাতলায় মনৰ ভাৰ।
এয়া যেন এখনি ‘গ্লবেল ভিলেজ'
একেলগে বাস কৰে বিভিন্ন জাতি
ভাষালৈ নাই ‘প্ৰব্লেম'।
কাণপাতি ভালকৈ শুনা যদি তুমি
কাউৰীৰ কণ্ঠত শুনিবা নিশ্চয়
‘হেৰা, দেৰি হ’ল, উঠা
‘অফিচাৰে’ চাই আছে জুমি
কেতিয়ানো দিবা তুমি মেজ চিকুণাই।
শালিকীয়ে চিঞৰিছে ‘উঠ পোনা উঠ,
নকৰিলে পঢ়া-শুনা মনযোগে তই
ফুৰিব লাগিব ঘৰে ঘৰে
চুৱা চেলেকাকে খাই
বুঢ়া বাপেৰ শালিকাৰ পিছে পিছে গৈ।
চিৰিকাই কয় গৃহিণীক মনে মনে
‘আজি শীত পৰিছে বাহিৰত বৰ
লগা নাই হাজিৰা পাম
যি আছে কমকৈ খাম
বিচাৰিলে কোনোবাই কবি, হৈছে জ্বৰ'।
শুনিব খুজিলে, বুজিবলৈ বিচাৰিলে
পক্ষীৰ পৃথিৱীলৈ এবাৰ মাথো যোৱা
নিহিত জ্ঞানকন লোৱা
মুখৰ মাতষাৰ, মিচিকিয়া হাঁহিটো
নহ'বা কৃপণ, সকলোকে বিলোৱা
মৰতত যুগমীয়া হোৱা।
