এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
মৃত্যু বন্দনা
তুমি কিম্ভুত কিমাকাৰ
কুৰূপ কলিয়া অন্ধকাৰ
বিভীষিকা তুমি নিৰাকাৰ;
তুমি অনাদি, তুমি অনন্ত
বিদায় উৰুলী তুমি সত্য
তুমি সৃষ্টিৰ তাণ্ডৱ নৃত্য
একছত্ৰী ৰাজসীক তুমি
সাম্ৰাজ্য দুগজ মাথো ভূমি
পাৰ্থিৱৰ শেষ পটভূমি।
তোমাতেই সকলোটি লীন
সুশীতল প্ৰলেপ মসৃণ
উচ্চ নীচ ভেদাভেদহীন
তুমি সক্ৰিয়, সনাতন
অৱশ্যাম্ভাৱী ঋতু তুমি
তুমিয়েইটো ছন্দপতন।
তুমি হ’লা অন্তিম যাতনা
তুমিয়ে অপূৰ্ব শান্তনা
তুমি শীতৰ নিয়ৰকণা;
তুমি এক অব্যক্ত চেতনা
সযতনে লুকুৱাই থোৱা
গোটাবলে বিষয় বাসনা।
ফাগুনৰ পছোৱাও তুমি
তুমিয়ে মৃদু জুৰ মলয়া
অন্তিম ক্ষণত যোৱা চুমি;
তোমাৰ লাহী ওঁঠৰ উম
পাই সকলোৱে হেলাৰঙে
দিয়ে শেষ দীঘলীয়া ঘুম॥
৩৪•এজন ডাক্তৰৰ কবিতা
