এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
আমন্ত্ৰণ
আহোঁ আহোঁ কৰে শীত নাহে জানো কিয়
উদগ্ৰীৱ মনটোৱে নসহে অপ্ৰিয়
চাবলে নিয়ঁৰকণা দূবৰি মূৰত
ঠেলা হেঁচা কৰে নিতে পুৱতি পৰত।
শত শত সোণোৱালী সিঁচৰতি থাল
ঘাঁহনীত সিঁচি থোৱা চকুৰ জঞ্জাল
মনোমোহা দৃশ্য সেয়া নোৱাৰি এৰিব
নোচোৱাকে কোনে বাৰু থাকিব পাৰিব?
জোনবাই আকাশত অকলশৰীয়া
লুকাভাকু খেলিবলে মেঘ নাইকিয়া
জিৰ্ জিৰ্ সৰে যেন ৰূপালী জোনাক
তিতিবুৰি কৰি ল’ম শৰীৰটো শাত।
জাপি থোৱা উম দিয়া কঠাখন চাই
শেতেলীয়ে মাতি আছে চকু টিপিয়াই
ৰবাব টেঙাটি চোন তজবজ হ’ল
কুমলীয়া ৰ'দজাকো অথলেই গ’ল।
শেৱালিৰে মালা গাঁথি থৈছো দীঘলীয়া
অনতি পলমে তুমি পদধূলি দিয়া
ভাবি আছো এইবাৰ শেনৰ এজাত
পুৰাদমে ল’ম মই শীত আশীৰ্বাদ॥
২৮• এজন ডাক্তৰৰ কবিতা
