এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
এজন ডাক্তৰৰ কবিতা
অসাধাৰণ
সভাঘৰ শুৱনী কৰি বহিছো
আজি মই শেষবাৰলৈ
সমুখত ফুলদানি সুগন্ধি ফুলৰ
বহিছে সমজুৱা হাঁহিটি ওঁঠত লৈ।
নিৰলস মন মোৰ, যেন গতিহীন
ধাউতি অকণোযে নাই
দৃশ্যপটত ভাঁহে অতীতৰ ছবিবোৰ
মনলৈ বাগৰি পৰে হামখুৰি খাই।
হঠাতে ভাব হ’ল যেন অদৃশ্য হৈ গ'ল
সমুখৰ সকলো শাৰীৰিক অৱয়ব
দেখোঁ শাৰী শাৰী স্পন্দিত কলিজা
কল্পনাতীত এক দৃশ্য অভিনৱ।
অনুভৱ কৰো আৰু কিছু হাঁহাকাৰ
মোৰা যেন নিজৰ বুকুৰ মাজত
কৰিছে প্ৰতিবাদ সজোৰে খুন্দিয়াই
বিচলিত, ক’ব যে নোৱাৰো মুখৰ লাজত।
মন যায় থৈ দিম উলিয়াই মেজত
সকলোৰে সমুখত কলিজাটি মোৰ
পাতিবলে কথা এটি, এটি কলিজাৰ সতে
হ’বলৈ কিছুপৰ আনন্দত বিভোৰ॥
এজন ডাক্তৰৰ কবিতা • ২১
