এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
ক’লে গৈ থাকা আগুৱাই, থমকি নৰৈ
সাগৰৰ ছুনামীৰ কোনো সীমা নাই
সোনকালে যোৱাগৈ পোহৰকণ থাকোতেই
পোনাটিৰে সতে মনৰ মানুহজনী
আছে চাগে ডিঙি মেলি বাটলৈ চাই॥ ❖
প্ৰস্ফূটিত প্ৰশান্তি
এপাহ ধুনীয়া ফুল হালিছে জালিছে
ভঁৰাল উদং কৰি সুৰভি সিঁচিছে
ভোমোৰাৰ গুণ গুণ গানৰ তালত
পখিলাটিৰ প্ৰাণোচ্ছল চুমা পৰশত
মৌমাখিটোক বুকুৰ মৌ উজাৰি দিছে।
হেৰুৱালে নেকি কিবা ফুলপাহে বাৰু
সৌন্দৰ্য্য গৰিমা কিম্বা এপলক জীৱনৰ
হৈ ৰ’ব চানেকি চিৰকাল সুন্দৰৰ, প্ৰেমৰ
আয়ুকাল শেষ হ’লে সমৰ্পিত জীৱনৰ
নিঃশব্দে আঁতৰি যাব লৈ এবোজা সুখৰ।
ফুলপাহে কি কয় শুনোছোন বাৰু
বাহ্যিক ৰংটোৱে যদিওবা কৰে আকৰ্ষণ
প্ৰাণৰ সুৰভি, মৌমাতষাৰে হৰে চিত্ মন
“যিমানে বিলাই দিবা সিমানে মহান হ’বা”
সুখকণ গোটাবলৈ নেলাগেযে ধন॥ ❖
এজন ডাক্তৰৰ কবিতা • ১৯
