পৃষ্ঠা:এজন ডাক্তৰৰ কবিতা.pdf/২৮

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে

নিজে শিকে আনকো শিকায় ফূৰ্তিতে জঁপিয়াই
নেজানো বুলি ক'বলৈও কোনো লাজ নাই
নিজৰ লগতে আনৰ সত্ত্বাকো সম্মান জনায়।
সেয়ে ভাবি গুণি লোৱা তুমি বাচি
নেলাগে কৰিব চিন্তা অহঙ্কাৰীবোৰৰ
নিজে যাব জঁ‌হি খঁ‌হি হ’ব যে নিৰ্ঘাট পতন
নেজানো সঠিক কি বুজি পালে তেওঁ
নে অথলে গ'ল মোৰ ইমান যতন।❖


বিবুদ্ধিৰ ক্ষণ

অলস গধুৰ মোৰ চকুৰ পটা
শুনিছো আলস্যৰ হাত ভৰি কটা
উস ভাবনাও নাই একো এটা
স্বস্তি ঝিন ঝিন কৰে ভৰি দুটা।
নিস্পৃহ মনটোত আকাঙ্খ্যা শেতেলী
অন্যথা গৰম এটি চাহৰ কেট্‌লী
হেৰোৱা উদ্যম কিছু ল’বলৈ বুটলি
খুলিবলৈ মনৰ প্ৰতিটো কোঠালি।
খিঙখিঙীয়া মনৰ ভৰষা নাই
ৰুদ্ৰৰূপে আদৰিব যাকে য’ত পায়
অনুমানে হাত ভৰি পেটতে লুকায়
সমিধান কিবা এটা আছো যুগুতাই। ❖

এজন ডাক্তৰৰ কবিতা •১৭