এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
এজন ডাক্তৰৰ কবিতা
সন্ধ্যাতৰা
সেয়া জেঠৰ ভৰ দুপৰীয়া।
আৰু নিদ্ৰাহীন মাজনিশা,
বহু আলোকবৰ্ষ দুৰ মহা শূণ্যত
অনুজ্জ্বল তৰাই আলোক ছুটিয়াই,
ভৃত্য নক্ষত্ৰ পৰিবেষ্টিত
সৰগৰ ৰাণী জোনবাইজনীৰ
উজ্জ্বল চেঁচা জোনাকী জোৱাৰত
যেন কেনিবা হেৰায়।
চাই ৰ'লো কিছু ক্ষণ মই
জোনৰ শীতল সেই বাঁহী;
নাই, নুশুনো মোহন বাঁহী,
ভ্ৰাম্যমান কপহুৱা মেঘ এচপৰা
পালে নেকি বুজি মোৰ মনৰ বতৰা,
এনেতে তোমালৈ চালো
গৌৰৱোজ্জল সন্ধ্যাত,
তোমাৰ অম্লান জ্যোতি
প্ৰাণোচ্ছল হাঁহিত বিমুগ্ধ হ’লো;
নিশাৰ আকাশত তোমাৰ স্থিতি
তোমাৰ গৌৰৱ, মোৰ হিয়াৰ প্ৰীতি,
মনে মোৰ তোমাৰেই গুণ-গান গায়,
গালে-মুখে লাগি থকা
চেঁচা জোনালীৰ যে কোনো দাম নাই।
(Adgar Allan Poeৰ মূল ইংৰাজী ‘Evening Star’ নামৰ কবিতাৰ অসমীয়া অনুবাদ।
এজন ডাক্তৰৰ কবিতা ● ১৬১
