এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
বন্দী পখীৰ গান
মুক্ত বিহঙ্গই আনন্দতে জঁপিয়াই
উঠিলে বতাহৰ বোকোচাত গৈ
এৰি দিলে নিজকে বতাহৰ সতে
নেদেখা কোনো অসীম অনন্তলৈ
সূৰ্য্যৰ সোণালী আভা থপিয়াই কয়
চোৱা, আকাশ জিনিলোমই
একছত্ৰী অধিকাৰী, নাই মোৰ ভয়।
কিন্তু সঙ্কীৰ্ণ সজাত বন্দী
আন এটি দুৰ্ভগীয়া পখী
মানৱতাৰ জালৰ জলঙাৰে সি
নেদেখে বিশালতা নীল আকাশৰ
তাৰ পাখিবোৰ চুটিকৈ কটা
ভৰিতো শিকলি বন্ধা অবিচাৰৰ
সেয়ে, সি গান গায় হৈ দুখত কাতৰ।
বন্দী পখীৰ গানত শুনো যেন
এক ভয়াবহ, কম্পিত, অভিমানী স্বৰ
আনিবলে অজানা এক দুখৰ লহৰ
ক’বলৈ, লাগে প্ৰেম লাগে শান্তি
দূৰৈৰ পাহাৰখনে শুনে পাতি কাণ
আৰু তাৰে সতে সমস্বৰে গায়
কাৰণ, সি গায় স্বাধীনতাৰ গান।
মুকলি পখীটিয়ে মনে মনে ভাৱে
এজাক বতাহ আকৌ অহা হ’লে
১৫২ • এজন ডাক্তৰৰ কবিতা
