পৃষ্ঠা:এজন ডাক্তৰৰ কবিতা.pdf/১৩৬

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে

স্বস্তি

আজি শুনিছো কিছুমান অবুজ শব্দ
ছদ্মবেশধাৰী আৰু শিহৰণকাৰী
দুৰ্ঘোৰ নিনাদ যেন শ্ৰাৱণী মেঘৰ
হ’ব পাৰে কিৰিলি প্ৰেত পিশাচৰ।
নোমবোৰে মূৰ দাঙি কেউপিনে চায়
যিফালেই চায় মাথো এন্ধাৰকে পায়,
প্ৰয়াস যিমানে কৰো দুহাতে আজুৰি
হিম্‌শিলা বগুৱায় সিৰ্ সিৰ্ কৰি।
ভুইকঁপে জোকাৰে শীতৰ শেতেলী
মনত কঁপনি উঠে থৰ থৰ কৰি
কেনি গ’ল সকলোটি, জোন বেলি তৰা
ধুনীয়া ধৰাখনি ফলে ফুলে ভৰা।
এয়াই নেকি প্ৰলয়ৰ আগজাননী
হয়তো নেদেখাজনৰ আশিসবাণী
এনেতে দৃষ্টিগোচৰ এধানি পোহৰ
ফালি দিলে জাল মোৰ অন্ধ মোহৰ
পুনৰ ঘূৰাই পালো হেৰোৱা সন্বিত
জোন বেলি নন্দন কানন সহিত। ❖

এজন ডাক্তৰৰ কবিতা • ১২৫