এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
‘কালীমা’ৰ কালিমা
দেখিছো ‘কালী’ৰ জয়াল মৃন্ময় ৰূপ
দেখা নাই ‘কালী’ৰ প্ৰকোপ
দেখিছো ডিঙিত ওলমা মুণ্ডৰ মালা,
দুষ্কৃতিকাৰীৰ বলিশালত অবলা,
ভাও দিয়া দুৰাচাৰ অস্থিৰ মনৰ
স্বৰূপ ৰক্তলোভী নৰখাদকৰ।
‘কালী’ৰ কৰ্ম যদি দুষ্কৃতি সংহাৰ
কিদৰে সম্ভৱ এই নিৰ্ভয় বিহাৰ
নাৰীৰ কিয় এই অবলা ৰূপ
সহে কিয় অসুৰৰ কুটিল বিদ্ৰূপ
কিদৰে আঁতৰায় দুচকুৰ মণি
কৰিবলে শাঁত হোমৰ অগনি?
সংস্কাৰ, ৰীতি-নীতি সামন্ত যুগৰ
শিক্ষাই নিদিয়ে জানো নৱ পৰিসৰ
তন্ত্ৰ-মন্ত্ৰ আৰু বলিৰ বিধান
একৈশ শতিকাত নাই তাৰ স্থান
অবলা নাৰী তুমি সবলা হোৱা
যুক্তি, মুক্তি, সাহসৰ গুণ-গান গোৱা।
নেলাগে মুণ্ডমালা, চাৱনী খঙাল
আউল বাউল চুলি, ঘনক’লা ছাল
লাগে মাথোঁ এমুঠি পোহৰ জ্ঞানৰ
জুকিয়াই চাব পৰা মুকলি মনৰ
এবাৰ চোৱা জুমি নিজৰ প্ৰাণত
ৰূপহী ‘কালী’ক পাবা সিংহাসনত॥ ❖
১১৮ • এজন ডাক্তৰৰ কবিতা
