এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
নাৰী মহিমাময়ী
তুমি পঙ্কজ, সৌন্দৰ্যৰ আঁকৰ
প্ৰিয় তুমি দেৱীৰো, দুৰ্গতি নাশৰ
অবাস্তৱ, সপোনৰো অগোচৰ
অবিহনে তোমাৰ সুশ্ৰী সানিধ্যৰ
বিশাল ধৰাত একোখনি ঘৰ
তুমি পাৰিজাত পুষ্প সৰগৰ।
তুমি অপৰাজিতা, ধৈৰ্য্যৰ আঁকৰ
পূজাৰ অঞ্জলী, তুমি শক্তি বিশ্বাসৰ;
আল্পনা অবিহনে তোমাৰ হাতৰ
নপৰে পদচিহ্ন সুখ সম্পদৰ
নজ্বলে বন্তিগছ অকৃত্ৰিম প্ৰেমৰ
তুমি কল্পতৰু, দহৰ, সমাজৰ।
কামিনি কাঞ্চন তুমি, গোলাপ, তগৰ
আভৰণ নাকে কাণে হৈ মৰতৰ
ধৰা দিয়া দুচকুত মুৰ্খ মানৱৰ
বিশ্বৰূপ মোহনীয়া, জ্ঞানৰ পোহৰ;
কস্তুৰী মৃগ তুমি, লক্ষ্য চিকাৰৰ
দয়াহীন, মায়াহীন দৈত্য দানৱৰ।
বহুৰূপী, তোমাতেই আছে যে লুকাই
কালসৰ্প, হলাহল দিয়া চতিয়াই
আঘাটপ্ৰাপ্ত হ’লে অভিমানী মন
তুচ্চ আত্মসিদ্ধি, তুচ্চ আপোজন
মহিমাময়ী তুমি জগত বিস্ময়,
নিৰ্বিবাদে আগবাঢ়া, তোমাৰেই জয়॥ ❖
এজন ডাক্তৰৰ কবিতা • ১১৩
