এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
দুৰ্বোধ্য
মগজুৰ কোনো অচিন কোঠাত
লালিত-পালিত, আশ্ৰিত
এক অভিসাৰী মন
নিৰ্লজ ভ্ৰমৰ সদৃশ
ফুলেৰে আলাপ গোপন
লক্ষ্য হেঁপাহৰ মৌ কণ।
এক দুৰাকাঙ্খী মন
খেলিবলৈ মেঘৰ সতে
চুবলৈ আকাশৰ নীলাকণ,
পাহৰি ধৰিত্ৰীৰ বক্ষ
পাহৰি চেনেহৰ আপোনজন।
এক নিস্পৃহ, নিসঙ্গ মন
কঢ়িয়াই কণ কণ ক্ষণ
সাইলাখ মাণিক ৰতন,
সযতনে সাঁচি থোৱা
পোনাটোৰ বাবে সেয়ে অমূল্য ধন।
এক আচহুৱা মন
ঠাইতে সলোৱা বৰণ
হঠাতে আন্ধাৰ ঘোৰঘন
হঠাতে সোণালী কিৰণ
দূৰণিৰ যেন এটি দ্বীপ নিৰ্জন।
অন্যথা এনে এটি মন
নাই য’ত বাসনাৰ ৰং
পৰিতৃপ্তিৰ খদমদম
ধীৰ-স্থিৰ, চেনেহ গভীৰ
প্ৰশান্ত ফৰকাল আকাশ এখন।
মন বিচিত্ৰ বহুৰূপী মন
ৰহস্যঘন এক গহন বন॥ ❖
এজন ডাক্তৰৰ কবিতা • ১১১
