এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
বন্দো কি ছন্দেৰে
সৃষ্টিৰ কিযে মহিমা অপাৰ
তােমাৰােযে মহিমাৰ নাই পাৰাপাৰ
আধুনিকতাৰ কাহিলি পুৱাতে
আহিছিলা তুমি, লৈছিলা পণ
মান্ধাতা যুগৰ এলান্ধু চিকুণাই
জিনিবলে অস্তৰ, মর্ত্যৰ জনগণ।
প্রথম দেখাতে কৰিলা আপােন
অগণন জনৰ লাজুক সপােন
ভক্তৰ পদতলে সর্বত্র বিদ্যমান
সহ্যৰ সাগৰ তুমি মহাশক্তিমান
সহজলভ্য, দুখীয়াৰ ত্ৰাণ
নেৰা লগ থাকে মানে প্রাণ।
সকলাে স্থানতে তােমাৰ অবাধ গতি
নহয় বিতুস্ত কোনাে, নাই ভ্ৰূকুটি
চতিয়াই দিলে মাথাে এচলু পানী
সমস্থানে অৱস্থান সৰগৰ ৰাণী
আছে মাথাে ভয় এটি নৰকাসুৰৰ
অকাতৰে অলক্ষিতে কৰিব নিজৰ।
পৰিপাটি, শুৱনী, চালে চকু ৰােৱা
দুফালে লিছপিছ দুই বেণী বােরা
দেহাৰ ৰং দেখি চকু থৰ লাগে
আপিন ভাৱটো সতকাই জাগে
নেৰাে মই কেতিয়াও তােমাৰ সঙ্গ
লাগিলে কৰিম মই হৰধনু ভঙ্গ॥ ❖
(এযোৰ হাৱাই চেণ্ডেলৰ গুণানুকীর্তন)
১১০ • এজন ডাক্তৰৰ কবিতা
