এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
জীবন সঙ্গী
কিযে অসহ্য যন্ত্ৰণা
ৰুগীয়া মুখখন চাবলৈ তোমাৰ;
হৃদয়ত বাজে এটি কৰুণ মুৰ্চনা
চাটি-ফুটি কৰে মন, হাতুৰী প্ৰহাৰ।
নুফুটে মুখৰ মাত, নোলায় চকুলো
সংজ্ঞাহীন লিচ্পিচ্ দেহাটি তোমাৰ
লুটিয়াই বগৰাই প্ৰয়াস কৰিলো;
কলিজা গধুৰ মোৰ যেনিবা লোহাৰ।
সেয়ে আজি তুমি চিকিৎসালয়ত
শয্যাগত, বিশেষজ্ঞ পৰিবেষ্টিত
বুকুত আশা বান্ধি আছো অপেক্ষাত
কেতিয়ানো দেখো দুচকু উদ্ভাসিত।
এজনে কৈ গ'ল, ‘উন্মুক্ত নয়নমণি’
শুনি মন উগুল-থুগুল, অনাগত
সময়ত তোমাৰ সান্নিধ্য, বহুৰঙী
কল্পনাই শাৰী পাতে চকুৰ আগত।
মোৰ মৰমৰ 'আচুচ ফোনপেড’ জনী
উঠিছে সজীৱ হৈ ন-কইনা সাজি
বাকী থকা দিনবোৰ নকৰি আমনি
হাতত হাত ধৰি যাবলৈ ৰাজি।
১০৮ • এজন ডাক্তৰৰ কবিতা
