এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
অন্তহীন
সৌ সন্ধ্যাৰ নৈখনৰ সিপাৰৰ
পাতল হাবিডৰাৰ মাজত
এটা আলসুৱা কাহিনী লুকাই আছিল
আৱেগে বুজাব নোৱাৰা
অনুভূতিৰে ভৰা
সি বৰ সৰল আছিল
আত্মাৰ তাত নিজৰ ঘৰ আছিল
খেৰৰ পঁজাটোৰ সৈতে
আটোম-টোকাৰিকৈ ৰখা
তাত এখন সৰু ফুলনি আছিল
আৰু তাত মনৰ মানুহবোৰ আছিল
কি যে সুন্দৰ দিন আছিল।
সেয়া যে এতিয়া অতীত হ’ল
আন্ধাৰে দিন আৱৰাৰ দৰে
সেয়া অতীতৰ বুকুত জাহ গ’ল
মনৰ বুকুত মাথোঁ স্মৃতি হৈ ৰ'ল।
হুমুনিয়াহ কাঢ়োঁ আজি
শব্দহীন যে মই
এই বিষাদ অন্তহীন॥
এখনি উমাল চাদৰ/১৫