ভিতৰলৈ। বাৰাণ্ডাত উঠি সি গাটো জোকাৰি পানীবোৰ আঁতৰ কৰিলে। ভিতৰৰ
পৰা বিস্কুট এটা আনি তাক খাবলৈ দিওঁতে আনন্দত পুনৰ তাৰ নেজডাল জোকাৰিব
ধৰিলে। সন্ধিয়ালৈকে সি বাৰাণ্ডাতে পৰি থাকিল। তাৰ যে ওভতি যোৱাৰ মতলব
নাই সেই কথা সাধনাই বুজি পাইছিল। পাছফালৰ গুদাম ঘৰটোৰ পৰা কাৰ্টুন
এটাত খেৰ অলপ ভৰাই পোৱালীটোৰ বাবে অস্থায়ী ঘৰ এটা সাজি দিলে বাৰাণ্ডাৰ
চুকতে। সেইদিনাৰ পৰা আজি পৰ্যন্ত সি সাধনাৰ কাষতে থাকিছিল। ঘৰত থাকিলেই
হওক বা বজাৰতেই ৰিকিক সদায়ে সাধনাৰ পিছতেই দেখা পোৱা গৈছিল। নেজ
জোকাৰি থকা অৱস্থাত। সাধনাইও অতি মৰমেৰে তাৰ প্ৰতিপালন কৰিছিল।
দিনৰ প্ৰায়ভাগ সময় তাই আগফালৰ ঘাঁহনিখনত ৰিকিৰ সৈতে ধেমালী কৰি
কটাইছিল। মন বেয়া হ'লে তাক কৈছিল তাইৰ কথাবোৰ, সি শুনিছিল আৰু
নেজ জোকাৰি জোকাৰি সাধনাৰ গালখন চেলেকিছিল। কিন্তু আজি হঠাৎ কোনো
নিষ্ঠুৰ গাড়ীচালকে ৰিকিক কাঢ়ি নিলে তাইৰ কাষৰ পৰা। পুনৰ এবাৰ নিঃসংগ
হৈ পৰিল তাই। ৰিকিৰ মৰম লগা চকুহাললৈ মনত পৰাত সেমেকি পৰিল সাধনাৰ
গালখন। পিছে সান্ত্বনা দিবলৈ আজি তাইৰ কাষত কোনো নাই।
:কলিং বেল বজাৰ শব্দ শুনি সাধনা বাহিৰলৈ ওলাই আহিল।
: বাইদেউ, ৰাস্তাটো চাফা কৰিলো টকা দহটামান পালে ভাল
পালোহেঁতেন। ৰিকিৰ অংগপ্ৰত্যংগ ভৰাই অনা বস্তাটো ৰাস্তাৰ কাষত থৈ আহি
ভবেনে ক'লে।
: বস্তাটো পিছে ক'ত পেলাবাগৈ?
: ক'ৰবাত পুতি পেলাব লাগিব।
এটা কাম কৰা, তোমাক টকা বিশটা দিম বস্তাটো মোৰ বাৰীতে পুতি
থোৱা।
: ঠিক আছে বাৰু বুলি কৈ ভবেনে বস্তাটো সাধনাৰ ঘৰৰ পাছফালে লৈ গ’ল।
⸺⸺
