: এতিয়াও আগৰদৰেই ভাল পাৱনে মোক?—তাই পুনৰ সুধিলে।
: এতিয়া সেইবোৰ কথা সুধাৰ কিবা অৰ্থ আছে জানো?
: মই বৰ অকলশৰীয়া হৈ পৰিছো। মোৰ সমস্যাৰ বিষয়ে কাক কওঁ, কি
কৰো একো বুজি পোৱা নাই।
: প্ৰাঞ্জল আৰু তোৰ ...
: আমাৰ মাজত ব্ৰেক আপ হ’ল দুই সপ্তাহৰ আগত।
বৈ অহা চকুলো দুধাৰি লৈ তাইৰ চকুহালে থৰ লাগি চাই ৰৈছিল মোক।
পলকতে মনৰ পৰা আঁতৰি গৈছিল অতদিনে তাই দিয়া দুখবোৰ। সাবটি ধৰি
আলফুলে তাইৰ মূৰটো গুজি দিলো মোৰ বুকুত।
: অ, তোক ভাল পাইছিলো মই আৰু এতিয়াও শেষ হৈ যোৱা নাই সেই
ভালপোৱা। বন্দনা তোক এটা কথা শুধো বেয়া নেপাবি।
: কি?
: মোৰ সৈতে বিয়া হবি?
অলপ সময়নীৰব হৈৰ'ল তাই। সেই মুহূৰ্তত এনে লাগিছিল যেন চৌদিশৰ
সকলো বস্তু থমকি ৰৈছিল, এটা উত্তৰৰ অপেক্ষাত ...
:হ’ম। নিশ্চয় হ’ম।
: তেনেহলে অহা বহাগতে ...
: নাই, নাই মই ইমান দিন অপেক্ষা কৰিব নোৱাৰো।
: কিন্তু মোৰ ছুটী অহা সপ্তাহলৈকেহে আছে।
: এইবাৰেই বিয়া কৰাই মোক লৈ যা লগত।
অলপ খৰধৰ হৈছিল সঁচা, পিছে সোনকালে বিয়াখন হৈ যোৱাটো মইও
বিচাৰিছিলো। কি ঠিক তাইৰ মন যদি আকৌ সলনি হৈ যায়? ঘৰত মা-দেউতাক
মান্তি কৰোঁতে অলপ সময় লাগিল কিন্তু অৱশেষত তেওঁলোকে সঁহাৰি দিলে।
পিছে সময় কম হোৱাৰ বাবে কামৰ বোজাহে বহুত বাঢ়ি গৈছিল। সেয়ে তহঁতকো
ফোনতেই মাতিলো। সকলো ভবামতেই হৈ আছিল, হঠাৎ কালি গধূলি বন্দনাৰ
মাকে মোক মাতি পঠালে।
গৈ পাই বন্দনাৰ দেউতাক, মাক আৰু বাইদেউক নীৰৱ হৈ বাৰাণ্ডাত বহি
থকা দেখা পাওঁ, কিবা এটা নিশ্চয় হৈছে বুলি অনুমান কৰিব পাৰিছিলো।
: বহা। চকী এখন আগবঢ়াই দি মাকে ক'লে।
