সি প্রথমে কথাটো ইমান মন কৰা নাছিল। ভাবিছিল, ঘৰৰ ছােৱালী ঘৰলৈ আহিছে। দুদিন থাকিব আৰু এদিন যাবগৈ। কথা ইমানেই। আৰুনাে কি!
পিছে, লাহে লাহে তাৰ চকুত পৰিবলৈ ধৰিলে, ছােৱালীজনীয়ে ঘৰত থাকোতেও যিমান পাৰে সাজি কাচি থাকে আৰু ঘৰুৱা কাম-বনৰ মাজে মাজে ৰােমান্টিক গান একোটাও গুণগুণাই থাকে। মাজে মাজে গান একোটা গায়ো।
গান গােৱা মাত তাইৰ আচলতে নহয়।
কথাটো তাই নিজে জানে নে নাজানে ঠিক নাই। সি কিন্তু ঠিক জানিছে।
তথাপিও, ছােৱালীৰ মাত যে, কিবাকিবি এটা গাই থাকিলে শুনি থাকিব পাৰি আৰু! তাতে, দুৱাৰ-খিৰিকি, বাৰাণ্ডাৰ গ্ৰীল, ফুলগছ, হে’জ আদিৰ ফাঁকে ফাঁকে হঠাৎ দেখা দি হঠাৎ লুকাই পৰি এক ৰহস্যময় পৰিৱেশৰ মাজত তাই গাই থকা গানকেইটাৰ অনামী আকর্ষণক সি একেচাটে উলাই কৰিবও নােৱাৰা হ'ল বুলিব পাৰি। সােণৰ সােলেংটো কিজানিবা তাতেই লুকাই আছে, ক’বতাে নােৱাৰি।
প্রায় এসপ্তাহমানেই তাক এক ঐন্দ্রজালিক ৰহস্যৰ মাজত ডুবাই ৰাখি এদিন আবেলি তাই তাৰ আগত যেন ধৰা দিলেহি। মানে, সি অফিচৰ পৰা আহিবৰ সময়তে আগফালৰ ষ্টেপতে বহি লৈ তাই নেইল পলিচ লগাই গুণগুণাই আছিল। তেনেতে, গেইটৰ শব্দটো শুনি তাই ঠিক আধা মেলা চকুযুৰিৰ পাহি লৰাই লৰাই তালৈ অলপ পৰ চালে আৰু হাঁহাে নাহাঁহােকৈ সামান্য হাঁহিলে। বচ, সিমানেই।
অলপ পাতল, অলপ ওখ, অলপ বগা আৰু চাগে অলপ বয়সাে হৈছে।
অসাধাৰণ বা অসামান্য বুলিবলৈ একো নাই। কিন্তু তাৰ বেয়াও নালাগিল।
বাইকখন চোতালতে ষ্টেণ্ড কৰি ৰাখি সি ভিতৰলৈ সােমাই গ'ল।
কাপােৰসাজ সলাই টিউবৱেল পালেগৈ আৰু মুখ-হাতকেইটা ধুই ল’লে।
কিয় জানাে, তাৰ মুখৰ পৰাও গুণগুণকৈ গানৰ কলি এটা ওলাই গ'ল।
জলপান খােৱাদি ভাত কেইটামান খাই লৈ সি বিচনাখনতে পৰি দিলে।
কম স্পীডতে ঘূৰি থকা চিলিংফেনখনলৈ একেথৰে চাই চাই বিচনাখনত পৰি থাকোতে এটা সময়ত তাৰ ভাবনাবােৰেও যেন পাক খাবলৈ ল'লেহি।
দেখিবলৈ ইমান বেয়া নহয় দেখােন! পিছে, কি বা কথা, কি বা কাণ্ড!
গুৱাহাটীত বা থাকে ক’ত, কৰে কি!
বিয়া বাৰুৰ কথা বা ক’ত কিমান আগবাঢ়িছে!
নে ক’তাে একোৱেই আগবঢ়া নাই!
বয়স অলপ নােহােৱাকৈয়াে থকা নাই যেন লাগিছে দেখােন!
কিমান হ’ব পাৰে বাৰু! সাতাইশ, আঠাইশ, উ-ন-ত্রি-শ, ত্রি-শ?