পৃষ্ঠা:এই নদী.pdf/৬৮

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে

 সাজি কাচি থাকিলে মানুহগৰাকীক ইমান এটা বেয়াও নালাগে।

 কিন্তু, তেওঁৰ ডেমাকি এটা নথকাও নহয়।

 চাকৰিলৈ ওলাই যোৱাৰ বাহানাটো দেখুৱায়েই তেওঁ ঘৰখনত কুটা এগছো ইফাল সিফাল নকৰে।

 খালি, পুৱা-গধুলি ঘৰখনৰ খৰচৰ হিচাপ-নিকাচবোৰহে কৰি থাকে।

 আৰু, খুৰীৰ ওপৰত মাৰ অসন্তুষ্টিৰ প্ৰধান কাৰণ আছিল সেইটোৱেই।

 এইবোৰ কথাকে লৈ তেওঁলোক দুগৰাকীৰ মাজৰ শীতল যুদ্ধখনে এটা সময়ত এনে এটা পৰ্য্যায় পালেগৈ যে শেষত দেউতাই খুৰাক মাতি আনি খোলা খুলিকৈয়ে ক'লে বোলে পৰিস্থিতি বেছি বেয়া হোৱাৰ আগতেই তেওঁৰ পৰিয়াল টোৰ বাবে থকা-খোৱাৰ বেলেগ ব্যৱস্থা এটা কৰাই যুগুত হ’ব। নহলে, কাইলৈ ঘৰখনত কিবা এটা হুলস্থূল হ’ব লাগিলে মান-সম্মান সকলোৰে যাব।

 লগতে, ককাই সজাই থৈ যোৱা বৰঘৰটো ডাঙৰ পুতেক হিচাপে যিহেতু দেউতায়েই পাব লাগে, গতিকে খুৰাই বেলেগকৈ ঘৰ এটা সজাই লওক আৰু!

 কি আচৰিত, খুৰাইয়ো বোলে তেওঁলোকেও সেই ধৰণৰ কথা এটা বহু দিনৰে পৰা ভাবিয়েই আছিল। খালি, কথাটো কৈ দিবলৈ সুবিধা এটাহে তেওঁলোকে পোৱা নাছিল। আৰু এতিয়া, কথাটো ওলাইছেই যেতিয়া ৰৈ থকাৰ কথাই নাই।

 সেইমতেই, ঠিক পিছদিনাৰ পৰাই খুৰাই বাৰীখনৰ সিটো মূৰৰ গছ-বন। খিনি কটাই চাফা-তাফা কৰাই লৈ নতুন ঘৰ এটাৰ কাম আৰম্ভ কৰিয়েই দিলেগৈ।

 দেউতাই অৱশ্যে খুৰাৰ কথা-কাণ্ডবোৰ বৰ এটা ভাল নাপালে।

 যিমানেই যি নহওক, তেওঁতো ককায়েক হয়। ককাৰ অবৰ্তমানত চাবলৈ গ’লে তেওঁৱেইতো ঘৰখনৰ গৰাকী আৰু যৌথ-পৰিয়ালটোৰ অভিভাৱক আছিল। কিবা এটা চিন্তা কৰি তেওঁ কথাটো ক'লে বুলিয়েই খুৰাই যে তেওঁলোকৰ ওপৰত থকা দেউতাৰ সেইকণ অধিকাৰ সম্পূৰ্ণৰূপে নস্যাৎ কৰি নিজাববীয়াকৈয়ে এনে এটা ডাঙৰ কাম কৰি পেলাব, সেইটো কথা দেউতাইতো ভাবিবই পৰা নাছিল।

 তাতে, মায়েও চাগে অলপ পিঙাই দিলে।

 তাৰ পিছৰখিনি আচলতে নক'লেও হয়।

 একেটা ঘৰতে থকাৰ স্বত্তেও আমাৰ পৰিয়ালটো আৰু খুৰাৰ পৰিয়ালটোৰ মাজত মাতবোল প্ৰায় নথকাৰ দৰেই হ'লগৈ। তেওঁলোকে আমাৰ ৰূমৰ ফালে থকা দুৱাৰখনত গজাল মাৰি একেবাৰে খুলিব নোৱাৰা কৰিয়েই পেলালে।

 আনকি, মাতোকো আমাৰ ওচৰলৈ আহিবলৈ নিদিয়া হ'ল।

 তাই আবেলি আবেলি চোতালত অকলে অকলেই খেলি থকা হ'ল।

৬৩