এওঁ আকৌ চাহ খায়নে? মই হ’লে নাখাওঁ দেই!
‘এ ৰ’ব না! এওঁৰ লগত চিনাকি নহয় নেকি?’
এওঁ মানে?
‘এওঁ হৈছে মিঃ শীল। এই হোটেলখনৰ মালিক। মোৰ বহুত পুৰণি বন্ধু।
আৰু, এখেত হৈছে আমাৰ বৰঠাকুৰ ছাৰ। শিলচৰ টাউন চাবলৈ আহিছে।
নিজুৱে চিনাকি কৰাই দিয়াৰ লগে লগে শীলৰ লগত হেণ্ডশ্বেইক কৰিলো।
তাৰ পিছতেই আমাৰ মাজত আৰম্ভ হ’ল দ্বি-ভাষীক কথা-বাৰ্তা।
মানে, মোৰ লগত অসমীয়া আৰু তেওঁলোক দুজনৰ মাজত বাংলা।
মই আজিলৈকে বাংলাভাষী মানুহে নিজৰ মাজত বাংলাৰ বাহিৰে আন ভাষাত কথা পতা শুনা নাই। তেওঁলোকৰ এই বৈশিষ্ট সকলোৱে লক্ষ্য কৰে।
অলপ পিছতে শীলে চিঞৰিলে, এই, দুটা স্পেচিয়েল চাহ বনা!
কি কৰিম আৰু! মন নগ’লেও এতিয়া দেখিছোঁ, চাহকাপ খাবই লাগিব।
ডাঙৰ আকাৰৰ ৰসগোল্লা এটাৰে চাহকাপ খাই লৈয়েই বিদায় ল’লো।
তাৰ পিছত তেওঁক ক’তো ৰবলৈ নিদিলো আৰু!
ৰাতি বিচনাত পৰি পৰি ঠিক কৰিলো, পিছদিনা কুম্ভীৰগ্ৰাম এয়াৰপৰ্টটো চাবলৈ যাম আৰু উভতি আহোতে কেঁচাইখাতী কালীমন্দিৰটোও চাই আহিম।
এই কেঁচাইখাতী মন্দিৰটোক তেওঁলোকে কিবা কাঁচাখান্তি বুলিহে কয়।
আচলতে, এয়াৰপৰ্ট বা কালীমন্দিৰ চোৱাটো মোৰ মূখ্য উদেশ্য নহয়।
মোৰ প্ৰধান উদেশ্য হ’ল,মহাচড়ক হৈ গৈ ওচৰৰ ঠাইসমূহ চোৱাহে।
সেইমতে, পিছদিনা পুৱা ভাত-পানী খাই লৈ ন মান বজাতে ওলালো।
টেংকী ফুল কৰি তেল ভৰাই লৈ বাইক দৌৰালো কুম্ভীৰগ্ৰাম অভিমুখে।
এইবাৰ বাইকখন মই চলাবলৈ বিচাৰিছিলো যদিও তেওঁ কিন্তু নিদিলে।
মইয়ো ভাবিলো, দুয়োফালে চাই চাই যাবলৈ হ'লে ড্ৰাইভিং কৰি গ'লে অসুবিধাহে হ’ব। ড্ৰাইভিঙৰ দায়িত্বটো আনে ল’লেহে ভাল। এই ক্ষেত্ৰত দায়িত্বটো ল’বলৈ তেওঁ আগবাঢ়ি আহিছেই যেতিয়া সুবিধাটো মই নলওঁনো কিয়!
এয়াৰপৰ্টটো চাবলৈ বুলিয়েই ইমান দূৰ কষ্ট কৰি গৈছোঁ যেতিয়া অকল বাহিৰখন চায়েই গুচি আহিলেতো নহ'ব। নহয় জানো?
টিকট দুটা কিনি লৈ ভিতৰখনতো এপাক মাৰি অহাহে ভাল হ'ব।
সেইমতে, পঞ্চাশটকীয়া টিকট দুটা কিনি লৈ ভিতৰলৈ সোমাই গ'লো।
এয়াৰপৰ্টটো অৱশ্যে যথেষ্ট সৰু। মিনি এয়াৰপৰ্ট বুলিবই পাৰি।
ভিতৰখনত চাবলৈ বিশেষ একো নথকাত দুইমিনিটতে ওলাই আহিলো।
