পৃষ্ঠা:এই নদী.pdf/৪০

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে

 তলৰ ওঁঠখন কামুৰি ধৰি সি ক্ষন্তেক সময় ৰৈ দিলে।

 ইমানদিনে যিয়েই নকৰক বাৰু, ঘৰলৈ আহিলেতো আদৰিবই লাগিব।

 গতিকে, এক নাটকীয় ভঙ্গীমাত ‘অস্ সোমাই আহক, বহকহি’বুলি কৈ অমলক পাকঘৰতে বহুৱাবৰ বাবে সি অতি ব্যস্ত হৈ পৰিল।

 ৰশ্মিয়েও সামান্য হঁহাৰ দৰে কৰি অমলক তাতে বহাৰ সুবিধা কৰি দিলে।

 কথাৰ মাজতে মিটছেফ্ টোৰ পৰা আৰু এটা কাপ উলিয়াই আনি সি দুকাপ চাহৰ পৰাই তিনিকাপ কৰিলে। প্লেইটখনত বিস্কুট দুটামানো বাকি দিলে।

 ‘হেৰি হ’ল, মানে, আমি ইয়াৰ পৰা যামগৈ আৰু! এই সপ্তাহতে যাম।’

 কিয়? কি হ’ল আক’? মালিকনীয়ে কিবা?

 বলিন যেন আচৰিতেই হ’ল।

 নাই নাই, মালিকনীয়ে একো কোৱা নাই।

 কালি কথাটো শুনি তেওঁতো বেয়াই পাইছে।

 তাতে, আজি তিনিটা মাহে আমাৰ দুইঘৰৰ মাজত ঘৰুৱা সম্পৰ্ক এটাও হৈ গ'ল যে! কিন্তু, আমাৰ এওঁহে এই কেঁচা ঘৰটোত থাকি ভাল পোৱা নাই।

 পকা ঘৰ এটা এঠাইত পাইছোঁ। তাকে বোলো, কাইলৈ তালৈকে...

 চাহ এসোহা মাৰিয়েই বলিন যেন থৰ হৈ ৰৈ গ'ল।

 ইপিনে, ছোৱালীজনীয়েও এবাৰ তাৰ মুখলৈ, এবাৰ মাকৰ মুখলৈ আৰু আনবাৰ অমলৰ মুখলৈ চাই থৰ লাগি ৰৈ দিলে। তাইৰ মুখৰ জলপান মুখতে!

 তাইয়ো যেন কিবা এটা বুজি পাইছে।

 ‘কথাটো এনেয়ে ঠিকেই আছে বাৰু। কিন্তু, আপোনালোক এনেকৈ যাবলৈ ওলোৱাতহে বেয়া লাগিছে, দিয়কচোন!

 আমাৰ লগত মাত-বোল নকৰিলেও মাত-কথাবোৰকে শুনি আছিলো।

 যেনেকৈয়ে নহওক, কেম্পাছটোৰ পৰিৱেশটোৱেই সজীৱ হৈ আছিল।

 ভাল লাগিছিল। কিন্তু, এতিয়া...’

 ইমানদিনে মাত-বোল নকৰাৰ কথাটো বলিনে কওঁ বুলিয়েই ক'লে।

 আৰু, অমলো ইমান অঁকৰা নহয় যে তাৰ ইঙ্গিতটো ধৰিব নোৱাৰিব।

 কিন্তু, হোৱাবোৰতো হৈয়ে গ'ল।

 এতিয়া আৰু পোতা আৱৰ্জনা খুঁচৰি কি লাভ!

 আৰু, এনেয়ো যিহেতু তেওঁলোক ইয়াৰ পৰা যাবলৈ ওলাইছেই, মনত বেয়া ভাববোৰ ৰাখিয়েই ওলাই যাবনে!

 ‘হ’ব দিয়া, সেইবোৰ কথা এতিয়া বাদ দিয়া আৰু!

৩৫