চাই দিলেহে মাকে ঘৰুৱা কাম-বনবােৰ কৰিব পাৰিব।
গতিকে, সি লৰালৰিকৈ উঠিল।
কিন্তু, টিউবৱেলৰ পাৰততাে হাহাকাৰ কাণ্ড!
অমলহঁতৰ গােটেইবােৰ উঠি আহি টিউবৱেলটো দখল কৰি লৈছেহি।
টয়লেটতাে ইটোৰ পিছতে সিটোকৈ সােমাইছে, ওলাইছে।
একেবাৰে শেষত সােমালগৈ সােণটি।
সি সােমালেতাে এঘণ্টালৈ ওলােৱাৰ নামেই নলয়।
উপায় নাপাই, বলিনে মুখ-হাত ধুইয়ে উভতি আহিল।
লেট্রিনৰ কামটো সমাধা কৰাৰহে পিছে কোনাে বিকল্প উপায় নাই।
ৰশ্মিও উঠিল। ইপিনে, ছােৱালীজনীকো উঠি আহিবলৈ লগা হ’ল।
তাই নিজেই নামি আহিলেতাে বিচনাৰ পৰা পৰিয়েই যাব।
এক তীব্র খং আৰু উত্তেজনাত বলিনৰ হাতৰ শিৰবােৰ টান হৈ আহিল আৰু টয়লেটৰ দুৱাৰখনত টোকৰ দিলেগৈ, ‘অই, হ’লনে নাই তােৰ? ওলাহ!’
অলপ পিছতে, এক ঘােপা চাৱনিৰে সােণটি ওলাই আহিল হয়, কিন্তু কম’ডটোৰ ফালে যে চাবই নােৱাৰি। গােটেইটো পাৰে চাৰে লেতেৰা !
সেইফালে নােচোৱাকৈয়ে বলিনে ইতিমধ্যে গােটাই থােৱা পানীবাল্টি কম’ডটোত ঢালি দিলে আৰু লৰালৰিকৈ আন এবাল্টি ভৰাই লৈ সােমাই গ'ল।
সি ওলাই অহাৰ পিছতে সােণটি আকৌ সােমালগৈ।
মানে, ৰশ্মি আহিও কিমান দেৰি ৰ'বলগীয়া হ'ব, ঠিক নাই।
এনেয়াে, ঘাইল হােৱা জন্তুৱেতাে যাকে তাকে একামােৰ মাৰি থৈ যায়।
এইটো ঘৰৰ পৰা ওলাই যােৱাৰ আগতে এওঁলােকেও যে অবাঞ্চিত কিবা এটা কৰি থৈ নাযাব, ক’বতাে নােৱাৰি। তাতে, এওঁলােকক মালিকনীয়ে খেদালে বুলিতাে কাকো ক’বগৈ নােৱাৰে। মানুহে হাঁহিব। গতিকে, কাইলৈ যাতে বলিনহঁতৰ উৎপাতত থাকিব নােৱাৰিহে তেওঁলােক যাবলগীয়া হ'ল বুলি অপ- প্রচাৰ এটা চলাব পৰা যায়, তাৰ বাবে, ওলাই যােৱাৰ আগতে, তেওঁলােকে কিবা নহয় কিবা এটা জেং লগাই থৈ যাবলৈ যে চেষ্টা নকৰিব, তাৰ কি মানে আছে!
কিন্তু, ইহঁতৰ এই প্রচেষ্টাটো সফল হ'বলৈ কোনােপধ্যেই দিব নােৱাৰি।
এতিয়া,ইহঁতে কিবা এটা ক’লেও বা কৰিলেও মনে মনে থাকিব লাগিব।
কিমান দিননাে থাকিব আৰু! খুউব বেছি দুটা দিন।
তাৰ পিছততাে কিছুদিনলৈ নিশ্চয় শান্তি হ'ব।
অন্ততঃ বেলেগ পৰিয়াল এটা নহালৈকে!
