চোতালতে বাইকখন ৰখাই সি কোঁ কোঁকৈ ভিতৰলৈ সােমাই গ'ল।
সি অহাটো গম পাই, পাচলি কটা নেলীয়া কটাৰীখন হাতত লৈয়েই মানুহজনী ওলাই আহিল।
‘সব বস্তু আনিলেনে? মাছটো ভালনে? পেটুখিনি আনিলেনে নাই ?’
সি পিছে তাইৰ একো প্রশ্নৰে উত্তৰ নিদি বাথৰূমলৈহে সােমাই গ'ল।
বাথৰূমৰ আইনাখনৰ সমুখত ৰৈ সি নিজৰ মুখখন বৰ সুক্ষ্মভাৱে লক্ষ্য কৰিবলৈ ধৰিলে। এটা সময়ত তাৰ মুখৰ পৰা ওলাই আহিল এটাই শব্দ, ‘মূৰ্খ’।
‘মাছ ক’ত?’- মানুহজনীৰ ডাঙৰ মাতষাৰ হঠাৎ তাৰ কাণত পৰিলহি।
ক’ত কি হ'ল বুলি টাৱেলখনেৰে মুখখন মােহাৰি মােহাৰি সি উৎকর্ণ হৈ ওলাই আহিল। সি দেখিলে, দুৱাৰমুখতে থিয় হৈ আছেহি তাৰ মানুহজনী।
তাইৰ বাওঁহাতত বজাৰৰ বেগটো আৰু সোঁহাতত কটাৰীখন!
‘মাছ ক’ত?’
কি? মাছ, তাৰ মানে, ঘৰ নাপালেহি নেকি?
কিন্তু, সিতাে মাছ কিনিছিল। পূৰা এক কেঃজিঃ। ভাল মাছেই আছিল।
অ, সি অথনি কাজিয়াৰ মাজত সােমাওঁতেই কোনােবাই চাগে...
সি পিছে এতিয়া ক’ব কি, কৰিব কি! আকৌ বজাৰলৈকে এপাক...
নাই, নাযায়। মাছৰ বজাৰখনলৈ যােৱা বুলিলেই তাৰ এলার্জি হয়।
‘মই জানিছো নহয়, এই মানুহটোৰ পৰা কোনাে এটা কাম নহয়।’
বলকি বলকি মানুহজনী পুনৰ পাকঘৰলৈ সােমাই গ'ল।
সি জানিলে, দুপৰীয়াৰ ভাতসাজ আজি শান্তিৰে খােৱাটো নহ'বগৈ ।
কি কৰিব কি নকৰিব একো ঠিক কৰিব নােৱাৰি সি টি.ৱি.টোকে অন কৰি বহি ললে। চ্যেনেলবােৰ পকাই থাকোতে নাচাওঁ নাচাওঁ বুলিও শেষত গৈ অসমীয়া চ্যেনেল এটাকে উলিয়াই ল’লেগৈ। কোনােবা এজন ৰাজনৈতিক ব্যক্তিৰ নাৰীজনিত কেলেঙ্কাৰী এটাক লৈ তথাকথিত নীতিবাগীশ কেইজনমানৰ মাজত হৈ থকা গৰম আলােচনা এটা দেখিয়েই তাৰ খং এটা উঠি আহিল।
ইহঁতক কি এইবােৰ কৰিবলৈকে ৰাইজে ভােট দি পঠিয়াইছে নেকি?
মুখৰ ভিতৰতে অশ্লীল শব্দ এটা উচ্চাৰণ কৰি সি ৰিম’টটো বিচনালৈকে দলিয়াই দিলে আৰু বৰ্ডৰ চুইচটো অফ্ কৰি আহি গহীনত বহি থাকিলহি।
এই টি.ৱি. ৰিচার্জ কৰাটো বন্ধ কৰি দিব লাগিব।
নহ'লে, চোৱাকেইটাৰ মূৰকেইটাহে কেতিয়াবা গৰম হ'বগৈ।
‘দেউতা, ভাত দিলে। আহা!’
২৪
