কাপোৰৰ দোকানকেইখন পাৰ হৈয়েই সি প্ৰধান ৰাস্তাটোত উঠিলগৈ।
আচলতে, নিত্য ব্যৱহাৰ্য্য সা-সামগ্ৰীৰ দোকান-পোহাৰ কেইখনমানেৰে নতুনকৈ গঢ় লৈ উঠা নগৰসদৃশ অঞ্চলটোৰ মাজেদি যোৱা সেই ঠেক ৰাস্তাটোত গাড়ী-মটৰ, ট্ৰাক-ডাম্পাৰ, বাইক-চাইকেল, ঠেলা-ৰিক্সা, মানুহ-গৰু আদিৰ লগতে দহমিটাৰ মানৰ অন্তৰে অন্তৰে থকা ওখ ওখ স্পীড-ব্ৰেকাৰকেইটাৰ পৰাও নিজৰ লগতে আনৰো গা বচাই পাৰ হৈ যোৱাটোৱেই এটা ডাঙৰ প্ৰত্যাহ্বান স্বৰূপ।
তাতে, তাৰ বাইকৰ পিছফালে ওলমি আছে বয়-বস্তুৰে ভৰা এটা বেগ।
ইমানখিনি যান-বাহনৰ মাজেদি কোবত যাওঁতে বেগটো হঠাৎ কোনো ঠেলা-ৰিক্সাত ঘঁহনি খালে ফাটি গৈ কিবা নহয় কিবা এটা ওলাই যাবলৈয়ো আছে।
সেয়ে, সি ইফালে সিফালে নোচোৱাকৈ সাৱধানেৰে আগবাঢ়িল।
‘এই, হা-জ-ৰিকা, অলপ ৰ’বচোন!
সি গৈ ঠিক কিতাপৰ দোকানখনৰ সমুখ পাওঁতেই তাৰ কাণত পৰিলহি এক চিনাকি কণ্ঠ। মূৰটো ঘূৰাই সি দেখিলে, দিলীপ শইকীয়াদেৱ। কি বা কথা!
ৰ’বতে লাগিবই। নহ'লে, পিছত লগ পালে কথা শুনাব, খাটাং।
‘আপোনাৰ ওচৰলৈ যাম বুলিয়েই ওলাইছিলো।
পিছে, আপোনাক ইয়াতে এনেকৈ লগ পাই গ'লো। ভালেই হ'ল।
সন্থাৰ অধিৱেশন পাতিছো নহয়, গম পাইছেনে নাই?
অধিৱেশন! কেতিয়া? ক’ত?
‘অহা ৭ আৰু ৮ তাৰিখে। গোলাঘাটত। এইখন লওক!'
তেওঁ লিফলেট এখন আথে-বেথে আগবঢ়াই দিলে।
‘আৰু, আপোনাৰ ফালৰ পৰা ভাল চাই মাননি এটাও...'
অস, কথা তেন্তে সেইটোহে ৷ ঠিক আছে। হ’ব।
এতিয়া সি পিছে বজাৰ কৰি পেলালে যে, পকেট একেবাৰে খালী।
কাইলৈ বা পৰহিলৈ মানে...
হ’ব হ’ব। সেইটোনো কি কথা। আপোনাৰ পইচা ক’ত যাব?
আৰু এটা কথা। স্মৃতিগ্ৰন্থখনৰ বাবে পাৰিলে লেখা এটাও দিবচোন।
এই ধৰক, নাৰী-সবলীকৰণৰ ওপৰত লিখা হলে বেছি ভাল।'
লেখা! তাকো নাৰী-সবলীকৰণৰ ওপৰত! সপক্ষে নে বিপক্ষে?
তাৰ কথাত তেওঁ যেন আমোদৰ নতুন খোৰাক এটাহে পালে।
‘আপুনিও ভাল কথাবোৰ কয় আৰু!
নাৰী-সবলীকৰণৰ বিপক্ষে লিখিলে আপোনাক কি সুদায়ে এৰিব?’
২২
