পৃষ্ঠা:এই নদী.pdf/১০৫

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে

মোহাৰি তেওঁ ওলাই আহিল আৰু মালিকজনৰ পিছফালে থিয় হ’লহি।

 ‘এইবোৰ কি হৈছে? কাষ্টমাৰৰ কথা শুনা নাই কিয় ? এনেকৈ হ’লে...’

 ‘এনেকৈ হ’লে কি?'-মালিকজনৰ কথাষাৰ শেষ হোৱাৰ আগতেই বাইয়ে যেন ফেপেৰি পাতিহে ধৰিলে। তেওঁৰ চকু-মুখত ফুটি উঠিল এক বিদ্ৰোহৰ ভাব।

 পিছ মুহূৰ্ততে, তেওঁ যেন বিস্ফোৰণহে ঘটালে৷

 ‘মই ইয়াত কাম কৰিবলৈ আহিছোঁ, গোলামী কৰিবলৈ অহা নাই নহয়।

 কাম কৰিছোঁ, পইচা লৈছোঁ। বচ, ইমানেই ৷

 আৰু, এওঁলোকতো মোৰ ভাইৰ লগৰ ভাই।

 কিহৰ আক’ হেই ফেইকৈ দম দি মাতিবলৈ আহিছে!

 মই এইবোৰ ভাল নাপাওঁ ৷’

 কথাকেইটা কৈয়েই তেওঁ কিচ্ছেনলৈ সোমাই গ’ল।

 মালিকজনে ‘এ বাই, এ বাই, শুনাচোন’ বুলি কৈ কৈ তেওঁৰ পিছে পিছে গ’ল আৰু তেওঁক কিবাকিবি কৈ আব্দাৰ কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিলে। ভিতৰত ৰন্ধা- বঢ়াত লাগি থকা বাইগৰাকীয়েও তেওঁক বুজাবলৈ চেষ্টা কৰা মোৰ কাণত পৰিলহি।

 তেওঁ পিছে ওলায়েই নাহিল৷

 ‘ও-ৱা-হ!কি-ই-ই দম!

 ‘আজিকালি দেখিছোঁ কাকো একো এটা ক'বই নোৱাৰি৷’

 হঠাৎ, ৰঞ্জনৰ কথাকেইটা মোৰ কাণত পৰিলহি।

 লগে লগে মূৰটো ঘূৰাই দেখিলো, সিহঁত এটা এটাকৈ যাবলৈ উঠিছে।

 এইবাৰ কিন্তু চকী লৰচৰ কৰাৰ কোনো শব্দ মোৰ কাণত নপৰিল।

(অন্ত)

ৰচনাঃ চেপ্তেম্বৰ, ২০১৮.