-“কেনেকৈ নপৰাকৈ থাকে গিলাচটো কোৱানা?”
অমৃত খুড়াক সিহঁতে ঘেৰি ধৰিলে
মামাই ক'লে-
“এইবোৰ চব বতাহৰ চাপ বুজিলাহঁক? তুষালে যেতিয়া পানী ভৰোৱা গিলাচৰ মুখত ডাঠ কাগজখন থৈ ওভোটাই দিলে; ওপৰৰ পৰা পানীৰ চাপ আৰু তলৰপৰা বায়ুৰ মানে বতাহৰ হেঁচা পৰিল। গতিকে কাগজ এৰাই নগ'ল - সেই বাবে পানীও নপৰিল। বুজিলাহঁকনে?”
“জানো কি কৈছা!” ইনুৱে ক'লে। মামাই ক'লে-
–“কিয়? বতাহৰ যে হেঁচা থাকে সকলোৱে গম পোৱাই দেখোন। দেখা নাই? বতাহে অ'ৰ বস্তু ত’ত পেলায়?”
-“উদং গিলাচটোৰো তলিৰফালে থকা দ’কণত বতাহ সোমাব নোৱাৰা হ’ল, যেতিয়া তলমূৰকৈ দিলো উদং গিলাচৰ ভিতৰখন বায়ুৰে ভৰ্তি হৈ ওপৰলৈ হেঁচা দি থাকিল৷ সেইবাবে গিলাচ ওলমি থাকিল। বতাহ নোসোমোৱাকৈ এনে দ’ বস্তু এঠাইত লগাই থলে বাহিৰৰ বায়ুৰ হেঁচাত ৰৈ থাকিব৷ - তোমালোকে তাৰ প্ৰমাণ পাব পাৰা- আমি দেখি থকা জেঠীবোৰৰ পৰা। দেখিছানে চিলিঙত তললৈ পিঠি দি আৰামত ঘুৰি ফুৰে? – জেঠীৰ ভৰিৰ তলুৱাখন দ’ সেইবাবে বেৰত বা চিলিঙত খাপ খাই পৰে আৰু বাহিৰৰ বায়ুৰ হেঁচাত পিছল নোখোৱাকৈ ৰয়। মনত ৰাখিবা আমি চকুৰে নেদেখিব পাৰো কিন্তু বায়ু ভৰ্তি হৈ আমাৰ চাৰিওফালে থাকে। বায়ু আছে যেতিয়া চাপ বা হেঁচাও থাকিব। বুজিলানে?”
ডাঙৰ বিলাকে অলপ বুজি পালে। সৰু মখাই নুবুজিলেও খেলটোৰ হ’লে বেচ্ মজা ল'লে।
❖❖❖❖
