সমললৈ যাওক

পৃষ্ঠা:উৰহি গছৰ ওৰ.pdf/১৩

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১২
ৰ’দে ৰং ভাল পায়

নুশুনিলে। গৰমৰ বন্ধত সিহঁতৰ স্কুলৰ পৰা দিয়া বহুত কাম। গানৰ স্কুল, খেলা ধূলাতো আছেই।

 মামাকৰ ঘৰ মাথো এমাইল মানহে দূৰত। অহা-যোৱাৰ বাটত সকলো চিনাকি মানুহ। সেয়ে ভয় কৰিবলগীয়া নাই। সোনকালে অহা ৰিকি ৰনীয়ে বাটত ৰৈ ৰৈ চিনাকি অচিনাকি ল’ৰা-ছোৱালীহঁতৰ লগত খেলি, কাজিয়া কৰি আহোঁতেই অত দেৰি হ’ল। ইফালে ৰুনীজনী গৰমত তথৈবচ!

 মামাকে চোতালৰ একাষত ছাঁত স্কুটাৰখন চাফা কৰি আছিল পদুলিত সিহঁতক দেখি ওচৰ পালেহি৷

 মামাকে দেখিলে তিনিওটা ঘামি জামি অৱস্থা নাইকীয়া হৈ পৰিছে। ৰুনীৰ সেন্দুৰীয়া মুখখনৰ পৰা যেন ফুটি তেজহে ওলাব। তাতে ক’লা ৰঙৰ চাটিনৰ ফ্ৰক।

 -“আঁহা আহাহঁক। মাৰাই ফোন এটা কৰিব নোৱাৰিলেনে? মই লৈ আহিলোগৈ হেঁতেন।” কৈ কৈ মামাকে সিহঁতক নি চ’ৰা ঘৰত বহুৱালেগৈ। তেঁও দুয়োখন ফেন চলাই দিলে।

 -“তুমি ক’লা ফ্ৰকটো কিয় পিন্ধিলা ৰুনীমা?”

 -“কিয় মামা?” তাই সুধিলে।

 -“ৰ’দত ক’লা ৰঙ নিপিন্ধে নহয়।”

 -“ কিয়?” তাই আকৌ সুধিলে।

 -“ৰ’দে ক’লা ৰঙ ভাল পায়, আৰু তাৰ ওচৰলৈ বেছিকৈ আহে। আহিলেতো বেছিকৈ গৰম লাগিবই।”

 -“ইঃ তুমি কেনেকৈ জানিলা?” ৰনীয়ে বিশ্বাস নকৰিলে।

 -“বাৰু মই পিছত বুজাই দিম,” মামা ভিতৰলৈ গ'ল।